ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1)Κωνσταντίνος Δοξιάδης (1913 – 1975). Μεγάλος αρχιτέκτονας, πολεοδόμος, καθώς και καθηγητής πανεπιστημίου. Γεννήθηκε στη Στενήμαχο.

2)Θαλής (624 – 546 π.Χ.) ο Μιλήσιος. Ήταν ένας από τους επτά σοφούς της αρχαιότητος. Ήταν φιλόσοφος και επιστήμονας, ιδρυτής της ιωνικής φιλοσοφίας και της φυσικής φιλοσοφίας. Γεννήθηκε στην αποικία των Ελλήνων, Μίλητο της Μ. Ασίας. Περιγράφεται διεξοδικά στο κεφάλαιο ``Η επιστήμη στην αρχαία Ελλάδα΄΄.

3)Γοργίας ο Λεοντίνος (483-385 π.Χ.). Μέγας σοφιστής, ρήτορας και δάσκαλος ρητορικής που καταγόταν από την ελληνική αποικία των Λεοντίνων της Σικελίας.

4)Θουκυδίδης (460 – 396 π.Χ.). Ήταν ο σημαντικότερος ιστορικός της αρχαιότητας. Φυσικά ο πατέρας της ιστορίας ήταν ο Ηρόδοτος (484 – 426 π.Χ.), από την ελληνική αποικία Αλικαρνασσό της Μ. Ασίας. Όμως, ο Ηρόδοτος δεν απέφυγε την παρεμβολή μυθολογικών στοιχείων στην ιστορία. Αυτό δεν γίνεται από τον Θουκυδίδη που θεωρείται ο πρώτος επιστήμονας ιστοριογράφος, μιας και διέκρινε τα αίτια από τις αφορμές και προσπάθησε να περιγράψει με αντικειμενικότητα τα γεγονότα, αφού πρώτα διασταύρωσε τις πήγες του, ταξιδεύοντας ο ίδιος σε περιοχές μαχών και μεγάλων γεγονότων και μιλώντας με ανθρώπους που τα έζησαν. Ο Θουκυδίδης γεννήθηκε και πέθανε στην Αθήνα.

5)Κριτίας (450 – 404 π.Χ.). Αθηναίος ρήτορας, πολιτικός, σοφιστής και ποιητής. Ήταν ένας από τους τριάκοντα τυράννους της Αθήνας.

6)Ισοκράτης (436 – 338 π.Χ.). Μεγάλος Αθηναίος ρήτορας. Έγραψε πολλά έργα μεταξύ των οποίων και τον γνωστό Πανηγυρικό. Θεωρούσε ότι οι Έλληνες θα έπρεπε να σταματήσουν τις έριδες μεταξύ τους και να ενωθούν υπό το μακεδονικό στέμμα. Ήταν αυτός που με τις επιστολές του παρακίνησε τον Φίλιππο τον Β΄ να ενώσει τους Έλληνες και να ηγηθεί κατά των Περσών. Όμως, ο Φίλιππος ο Β΄ δολοφονήθηκε το 336 π.Χ. και δεν πρόλαβε να εκπληρώσει την ιδέα του Ισοκράτη. Αυτός που την εκπλήρωσε ήταν ο υιός του Αλέξανδρος ο Μέγας που έγινε βασιλιάς των Μακεδόνων, έπειτα από την δολοφονία του πατέρα του.

7)Αλέξανδρος ο Μέγας (356 – 323 π.Χ.). Βασιλιάς της Μακεδονίας, υιός του Φίλιππου του Β΄. Ηγήθηκε της εκστρατείας των Ελλήνων κατά των Περσών για να τους εκδικηθεί για τους θανάτους και τις καταστροφές που έπραξαν, όταν αναίτια επιτέθηκαν κατά της Ελλάδος (περσικοί πόλεμοι: 490 – 479 π.Χ.). Αφού κατατρόπωσε τους Πέρσες, απελευθερώνοντας όλες τις περιοχές της νοτιοδυτικής Ασίας και της Αιγύπτου, μετά προχώρησε στον εκπολιτισμό των λαών που τους σημάδεψε μέχρι σήμερα. Στους λαούς αυτούς έγινε μύθος και αναφέρεται ως Ισκένδερ. Πέθανε το 323 π.Χ. σε ηλικία μόλις 32 ετών, μάλλον από το μικρόβιο της σαλμονέλας του τύφου. Η αδελφή του Αλεξάνδρου ήταν η Θεσσαλονίκη, η μητέρα του ήταν η Ολυμπιάδα και ο πατέρας του ήταν ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος ο Β΄ (360 – 336 π.Χ.). Η Θεσσαλονίκη παντρεύτηκε τον μετέπειτα βασιλιά της Μακεδονίας Κάσσανδρο (302 – 297 π.Χ., υιός του Μακεδόνα στρατηγού του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου, Αντίπατρου) και από αυτήν πήρε το όνομά της η πόλη Θεσσαλονίκη, η νύμφη του Θερμαϊκού.

8)Φίλιππος ο Β΄(360 – 336 π.Χ.). Βασιλιάς της Μακεδονίας και πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Συνέβαλε στην ανάδειξη της Μακεδονίας σε πολύ μεγάλη δύναμη και κατάφερε να ενώσει τις ελληνικές πόλεις που επιδίδονταν σε καταστροφικούς πολέμους μεταξύ τους.

9)Ο Ζωροάστρης λεγόταν Ζαρατούστρα στα αρχαία ιρανικά και η λατρεία του συνοδευόταν με τη λατρεία της φωτιάς και του μεθυστικού ποτού. Το τελευταίο θυμίζει τα ελληνικά διονυσιακά μυστήρια. Ο Ζωροάστρης ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Ήταν υιός ιερέα που έζησε μεταξύ του 1000 και 500 π.Χ., μάλλον στο δυτικό Ιράν. Ήταν αναμορφωτής της θρησκείας του αρχαίου Ιράν και ιδρυτής του ζωροαστρισμού ή μαζδαϊσμού (από το ιρανικό mazda= σοφός). Μεταξύ του τριακοστού και του τεσσαρακοστού έτους της ζωής του δέχθηκε την αποκάλυψη του θεού του καλού, Ορμζάντ. Έκτοτε αφιέρωσε τη ζωή του στην διάδοση του προφητικού μηνύματος.

10)Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος (6ος – 5ος αιώνας π.Χ.). Μεγάλος φιλόσοφος, ποιητής και θεολόγος. Γεννήθηκε στην ελληνική αποικία Κολοφών της Μ. Ασίας. Ίδρυσε την ελεατική φιλοσοφική σχολή στην Ελέα της Κάτω Ιταλίας που ήταν ελληνική αποικία.

11)Παρμενίδης (540 – 470 π.Χ.). Γεννήθηκε στην Ελέα της Κάτω Ιταλίας (ελληνική αποικία) και ήταν μαθητής του Ξενοφάνη (βλ. αμέσως πριν). Ήταν μεγάλος φιλόσοφος και έγραψε το περίφημο έργο ``περί φύσεως΄΄. Ο Ξενοφάνης αναφέρεται στο κεφάλαιο ``Η επιστήμη στην αρχαία Ελλάδα΄΄.

12)Ζήνων ο Ελεάτης (488 – 430 π.Χ.). Μέγας προσωκρατικός φιλόσοφος που γεννήθηκε στην Ελέα της Κάτω Ιταλίας (αποικία των Ελλήνων). Ήταν φίλος και μαθητής του Παρμενίδη. Το τέλος του ήταν φριχτό (τον έγδαραν ζωντανό) από τον τύραννο Νέαρχο, όταν αποκαλύφθηκε ότι διοργάνωνε συνομωσία εναντίον του. Ο Ζήνωνας αναφέρεται στο κεφάλαιο ``Η επιστήμη στην αρχαία Ελλάδα΄΄.

13)Πυθαγόρας (6ος – 5ος αιώνας π.Χ.). Μέγας μαθηματικός, φιλόσοφος, φυσικός και θεολόγος από τη Σάμο. Ίδρυσε την περίφημη Πυθαγόρειο Σχολή που εμπεριείχε μια μυστικιστική αντίληψη για τους αριθμούς που τους θεωρούσε ως αρχή του κόσμου και γενικά του σύμπαντος. Γνωστός και για το πυθαγόρειο θεώρημα στη γεωμετρία.

14)Φρειδερίκος Νίτσε (1844 – 1900). Γεννήθηκε στο Ραίκεν της Πρωσίας. Γερμανός φιλόσοφος, ποιητής και καθηγητής κλασσικής φιλολογίας στο πανεπιστήμιο της Βασιλείας. Συνέθεσε, μάλιστα, και κλασική μουσική από αντίδραση στον πρώην φίλο του, τον συνθέτη Βάγκνερ. Ήταν άτομο με μεταπτώσεις στις απόψεις και τον ψυχισμό του. Απέρριψε τον φιλόσοφο Σοπενχάουερ και τον Βάγκνερ, ενώ πριν τους θεωρούσε ινδάλματα. Ήταν μισογύνης και κυνικός. Παραιτήθηκε από καθηγητής και ασχολήθηκε με την φιλοσοφία, ζώντας απομονωμένος στην Ελβετία και στην Ιταλία. Πέθανε πρώιμα στην Βαϊμάρη, σε ηλικία 55 ετών από σύφιλη που κόλλησε ίσως σε οίκο ανοχής. Ο Νίτσε έλεγε ότι ο Θεός πέθανε και ότι νέος θεός είναι ο Ζαρατούστρα βλ. (9) – ο υπεράνθρωπος. Επίσης, θεωρείται πρόδρομος του υπαρξισμού.

15)Αρθούρος Σοπενχάουερ (1788 – 1860). Μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος που γεννήθηκε στο Δάντσιχ της Πολωνίας και από το 1793 μετακόμισε με την οικογένειά του στη Γερμανία. Είναι ο πρώτος σημαντικός εκπρόσωπος της απαισιοδοξίας στη νεώτερη φιλοσοφία. Παρά την απαισιοδοξία του, φοβόταν τον θάνατο. Όπως ανέφερε στα έργα του, η επιθυμία για τη ζωη είναι το μεγαλύτερο αγαθό και ο θάνατος είναι το μεγαλύτερο κακό. Έλεγε ότι ο Θεός πέθανε. Ο Σοπενχάουερ φοβόταν μην ταφεί ζωντανός. Οι φόβοι του επαληθεύτηκαν. Κάποια χρόνια μετά τον θάνατο του ανοίχτηκε ο τάφος του και ο σκελετός του βρέθηκε μετακινημένος! Θεία δική ή απλή σύμπτωση;

16)Νικολό Μακιαβέλι (1469 – 1527). Πολιτικός και συγγραφέας από την Φλωρεντία. Πίστευε ότι στην πολιτική ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Από τις απόψεις του προέκυψε ο λεγόμενος ``μακιαβελισμός΄΄, δηλαδή η άσκηση της πολιτικής εξουσίας χωρίς ηθικούς φραγμούς.

17)Φράνσις Μπέικον (1561 – 1626). Άγγλος φιλόσοφος, νομικός και πολιτικός. Θεωρείται θεμελιωτής του εμπειρισμού. Γνωστή η φράση του: ``η γνώση είναι δύναμη΄΄.

18)Ηρόδοτος (484 – 426 π.Χ.). Ιστοριογράφος που ονομάστηκε ``ο πατέρας της ιστορίας΄΄. Γεννήθηκε στην Αλικαρνασσό (ελληνική αποικία στην Μ. Ασία).

19)Θρασύμαχος (430 – 400 π.Χ.). Σοφιστής και ρήτορας που γεννήθηκε στην Χαλκηδόνα ή Καλχηδόνα (ελληνική αποικία στις ακτές του Βοσπόρου). Διαμόρφωσε τη ρητορική δίνοντας στον λόγο τέτοια μορφή, ώστε να διεγείρει το συναίσθημα. Είναι γνωστός για την άποψη του ότι η δικαιοσύνη αποτελεί το συμφέρον των ισχυρών. Ο Θρασύμαχος παρουσιάζεται στο έργο του Πλάτωνα: ``Πολιτεία΄΄.

20)Σωκράτης (469 – 399 π.Χ.). Από τους μεγαλυτέρους φιλοσόφους της ανθρώπινης ιστορίας. Γεννήθηκε στην Αθήνα όπου και ανέπτυξε την φιλοσοφία του. Δεν δεχόταν χρήματα για την διδασκαλία των μαθητών του. Οι απόψεις του θεωρήθηκαν προχωρημένες για την εποχή του και έτσι καταδικάστηκε σε θάνατο. Η φιλοσοφία του περιγράφεται στο κεφάλαιο ``Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι΄΄.

21)Πλάτων (427 – 348 π.Χ.). Μαθητής του Σωκράτη. Γεννήθηκε στην Αθήνα από αριστοκρατική οικογένεια. Ακολούθησε το έργο του δασκάλου του και ίδρυσε στην Αθήνα την φιλοσοφική σχολή ``Ακαδημία΄΄ στην οποία μεταλαμπάδευε την φιλοσοφία του στους μαθητές του. Μαζί με τον Σωκράτη και τον Αριστοτέλη, θεωρούνται από τους μεγαλυτέρους φιλοσόφους της ανθρώπινης ιστορίας. Ο Πλάτων προχώρησε περισσότερο την ιδεολογία του δασκάλου του και διατύπωσε την περίφημη ``θεωρία των ιδεών΄΄. Η φιλοσοφία του αναλύεται στο κεφάλαιο ``Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι΄΄.

22)Ζαν Ζακ Ρουσσώ (1712 – 1778). Γαλλοελβετός φιλόσοφος, συγγραφέας, πολιτικός στοχαστής, μουσικός και δοκιμιογράφος. Ο κύριος εκπρόσωπος του διαφωτισμού.

23)Αριστοτέλης (384 – 322 π.Χ.). Από τους μεγαλυτέρους φιλοσόφους της ανθρώπινης ιστορίας. Γεννήθηκε στα Στάγιρα της Χαλκιδικής και πέθανε στην Χαλκίδα. Πέρα από φιλόσοφος και ιδρυτής της λογικής, ήταν πανεπιστήμονας και θεμελίωσε την βιολογία και ουσιαστικά όλες τις επιστήμες. Ίδρυσε την ``Περιπατητική Σχολή΄΄ στην Αθήνα. Περιγράφεται στο κεφάλαιο ``Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι΄΄.

24)Περικλής (495 – 429 π.Χ.). Αθηναίος στρατηγός, πολιτικός και έξοχος ρήτορας που κατεύθυνε με τον λόγο του τους συμπολίτες του, παρόλο που στην Αθήνα τις αποφάσεις τις έπαιρνε πλειοψηφικά ο λαός. Δεν ήταν δημαγωγός σαν τον διάδοχό του Κλέωνα, αλλά είχε ρητορική δεινότητα. Για το γαλήνιο ύφος του ονομάστηκε Ολύμπιος. Κυβέρνησε την Αθήνα από το 399 ως το 429 π.Χ. Κατά την διάρκεια της διακυβέρνησής του έγιναν όλα τα μεγάλα έργα στην Αθήνα (όπως ο Παρθενώνας και η Ποικίλη Στοά) που σημάδεψαν για πάντα το μεγαλείο της πόλης. Δεν είναι τυχαίο που ο 5ος αιώνας π.Χ. ονομάστηκε και χρυσός αιώνας του Περικλή. Δυστυχώς είχε τέλος που δεν του ταίριαζε. Πέθανε από λοιμό όταν οι Αθηναίοι κλείστηκαν εντός των Μακρών Τειχών της πόλης για να προστατευτούν από την πολιορκία των Σπαρτιατών στην αρχή του πελοποννησιακού πολέμου.

25)Οι σοφιστές ήταν δάσκαλοι της ρητορικής, της πολιτικής και της φιλοσοφίας. Σε αντίθεση με τον Σωκράτη δίδασκαν επί πληρωμή. Σε αντιδιαστολή με τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα, πίστευαν ότι δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια, αλλά όλα είναι σχετικά και υποκειμενικά. Είναι ιδρυτές του σχετικισμού και του υποκειμενισμού στην φιλοσοφία.

26)Η Ακρόπολη των Αθηνών είναι ανεπανάληπτο αρχιτεκτονικό μνημείο με πολλά επιμέρους αριστουργηματικά αρχιτεκτονικά θαύματα, όπως τα Προπύλαια με το ναό της Απτέρου Νίκης, το Ερέχθειο με τις Καρυάτιδες και άλλα. Το κυριότερο μνημείο της Ακρόπολης είναι ο Παρθενώνας που χτίσθηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. με συμβολή του Περικλή ο οποίος, ως πολιτικός, σημάδεψε την Αθήνα στους αιώνες, με την δημιουργία ανεπανάληπτων αρχιτεκτονικών και άλλων έργων τέχνης. Ο Παρθενώνας ήταν ναός προς τιμήν της πολιούχου θεάς Αθηνάς. Μάλιστα, εμπεριείχε τον δωρικό και τον ιωνικό ρυθμό και στον σηκό (το εσωτερικό του ναού με το άγαλμα της θεότητας) υπήρχε το χρυσελεφάντινο κολοσσιαίο άγαλμα της Αθηνάς. Ήταν έργο του γλύπτη Φειδία και ήταν ένα από τα 7 θαύματα της αρχαιότητας. Το απίστευτο είναι πως ο αρχιτέκτονας Ικτίνος έφτιαξε παχύτερες τις γωνιαίες κολώνες του Παρθενώνα, για να διορθώσουν την οπτική παραμόρφωση (γνώριζαν ότι όσο περισσότερο φωτίζεται ένα αντικείμενο, τόσο λεπτότερο φαίνεται) και έτσι οι κολώνες του Παρθενώνα, όταν φωτίζονται την ημέρα, φαίνονται ίδιες!!!

27)Λεύκιππος (5ος αιώνας π.Χ.). Είναι ο εισηγητής της ατομικής θεωρίας!!! Είχε σχολή στα Άβδηρα της Θράκης που ήταν και η γενέτειρά του. Ήταν δάσκαλος του Δημοκρίτου.

28)Δημόκριτος (460 – 370 π.Χ.). Θεμελιωτής της ατομικής θεωρίας – ο πρώτος που μίλησε για τα άτομα!!! Γεννήθηκε στα Άβδηρα της Θράκης. Ταξίδεψε σε πολλά μέρη, ακόμα και στις Ινδίες. Ασχολήθηκε με όλες τις επιστήμες, καθώς και την φιλοσοφία. Περιγράφεται αναλυτικά στο κεφάλαιο ``Η επιστήμη στην αρχαία Ελλάδα΄΄.

29)Προσδοκώμενη στη γέννηση ζωή (πυκνότητα επίπτωσης) είναι η ηλικία που αναμένεται ότι θα φθάσουν – κατά μέσο όρο – τα άτομα μετά τη γέννησή τους, αν υποστούν κατά την διάρκεια της ζωής τους τις πιθανότητες θανάτου από γενέθλια σε γενέθλια.

30)Οι Πυθίες ήταν ιέρειες του θεού Απόλλωνα που με την έκστασή τους από τις αναθυμιάσεις διεγερτικών ουσιών και μασώντας φύλλα δάφνης, έδιναν χρησμούς σοφούς και ενίοτε διφορούμενους.

31)Οιδίποδας. Ήρωας της ελληνικής μυθολογίας. Ήταν υιός του Λάιου και της Ιοκάστης. Σκότωσε από λάθος τον πατέρα του, χωρίς να ξέρει ότι αυτός που σκότωσε ήταν ο πατέρας του. Μετά παντρεύτηκε τη μητέρα του, αγνοώντας ότι η γυναίκα που πήρε ήταν η μάνα του. Όλα αυτά τον οδήγησαν στο να αυτοτυφλωθεί. Ο Οιδίποδας ήταν το αγαπημένο θέμα των ελληνικών τραγωδιογράφων και ιδίως του Σοφοκλή. Ο μύθος του Οιδίποδα ώθησε τον Φρόιντ στην διατύπωση του ``οιδιποδείου συμπλέγματος΄΄ στην ψυχαναλυτική θεωρία του.

32)Ο Αλκμάν ήταν λυρικός ποιητής του 7ου αιώνα π.Χ. από τη Λυδία.

33)Αντιγόνη. Ηρωίδα της ελληνικής μυθολογίας. Ήταν κόρη του Οιδίποδα και της Ιοκάστης, αδελφή του Ετεοκλή και του Πολυνείκη. Τα δύο αδέλφια της ήλθαν σε έντονη αντιπαράθεση για τον θρόνο της Θήβας και ο Πολυνείκης συμμάχησε με τους 6 βασιλείς της Πελοποννήσου και εκστράτευσε εναντίον της πόλης του. Τελικά, μονομάχησε με τον αδελφό του και αλληλοσκοτώθηκαν. Η Αντιγόνη παραβαίνοντας τους νόμους έθαψε (με τριπλή σπονδή) τον Πολυνίκη και τιμωρήθηκε για την πράξη της αυτή από τον βασιλιά και θείο της Κρέοντα. Την έκλεισαν σε μια σπηλιά και πέθανε από ασιτία. Το πρόσωπο της Αντιγόνης αποτυπώθηκε στο ομώνυμο έργο της τραγωδίας του Σοφοκλή. Η τραγωδία δεν είχε τέλος στο βασιλικό γένος των Λαβδακιδών. Γενάρχης ήταν ο Λάβδακος – εγγονός του Κάδμου, ιδρυτή των Θηβών. Ο Λάβδακος ήταν πατέρας του Λάιου και παππούς του Οιδίποδα.

34)Ισμήνη. Ήταν αδελφή της Αντιγόνης – βλ. αμέσως πριν.

35)Καρλ Γκουστάφ Γιούνγκ (1875 – 1961). Ψυχίατρος και ψυχαναλυτής. Γεννήθηκε στο Κεσβίλ της Ελβετίας, σπούδασε ιατρική στις Βρυξέλλες και ειδικεύτηκε στην ψυχιατρική στη Ζυρίχη. Συνεργάστηκε με τον Φρόιντ από το 1907 ως το 1914. Τελικά, διαφώνησε με τον Φρόιντ και ίδρυσε στη Ζυρίχη την δική του σχολή αναλυτικής ψυχολογίας της οποίας είναι και ο πατέρας. Έγινε καθηγητής ιατρικής στη Ζυρίχη και την Βασιλεία. Ήταν αυτός που μίλησε για το περίφημο συλλογικό ασυνείδητο. Το συλλογικό ασυνείδητο σχετίζεται με μοτίβα που υπάρχουν στη σκέψη μας και που ανάγονται στη μυθολογία, στην ιστορία ή στην προϊστορία, δηλαδή είναι αρχέτυπα μοτίβα. Υπάρχουν σε όλους τους λαούς. Μάλιστα, η μετάδοση του ελληνικού πολιτισμού ήταν τέτοια που τα αρχαιοελληνικά μοτίβα έχουν περάσει σχεδόν σε όλους τους λαούς!!! Αυτό είναι εμφανές για κάποιον που έχει διαβάσει την ελληνική μυθολογία και γενικά γνωρίζει τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική λαογραφία.

36)Αναξαγόρας (500 – 428 π.Χ.). Μεγάλος φιλόσοφος από τις Κλαζομενές που ήταν ελληνική αποικία στη Μ. Ασία. Ο Αναξαγόρας ήταν δάσκαλος του Ευριπίδη, του Περικλή και του Σωκράτη.

37)Πρωταγόρας (480 – 411 π.Χ.). Μαζί με τον Γοργία θεωρούνται οι μεγαλύτεροι σοφιστές. Γεννήθηκε στα Άβδηρα της Θράκης. Περιόδεψε σε αρκετές πόλεις της Ελλάδος. Απέκτησε πολλούς μαθητάς, μεταξύ των οποίων ήταν ο Ευριπίδης και ο Περικλής. Είπε την περίφημη φράση ``πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος΄΄, δηλαδή ο άνθρωπος αποτελεί το μέτρο της γνώσης και της αλήθειας. Με αλλά λόγια, πίστευε ότι η αλήθεια είναι υποκειμενική και όχι αντικειμενική. Είναι ο ιδρυτής του σχετικισμού και του υποκειμενισμού στην φιλοσοφία. Περιγράφεται στο κεφάλαιο ``Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι΄΄.

38)Ηράκλειτος (544 – 484 π.Χ.). Μεγάλος φιλόσοφος από την Έφεσο (ελληνική αποικία στην Μ. Ασία). Ο Ηράκλειτος έλεγε ότι στον κόσμο: ``πόλεμος πατήρ πάντων΄΄ (την ίδια φράση είπε και ο αρχαίος Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος για την ιστορία), ότι ``πάντα ρεί, πάντα χωρεί και ουδέν μένει΄΄ (δηλαδή ότι όλα ρέουν και τίποτα δεν καταστρέφεται) και ότι ``δίς εις τον αυτόν ποταμόν ουκ αν εμβαίης΄΄ (δεν μπορείς να μπεις δύο φορές στο ίδιο ποτάμι). Δηλαδή, πίστευε ότι στον κόσμο υπάρχει αντιπαράθεση των πραγμάτων, η συνύπαρξη των αντιθέτων και η διαρκής μεταβολή. Κατά τον Ηράκλειτο τα πάντα μεταβάλλονται και τίποτα δεν παραμένει σταθερό και αναλλοίωτο. Όμως, χάρη στην ``παλίντονο αρμονία΄΄ εξασφαλίζεται η ενότητα των αντιθέτων και έτσι ο συνεχής πόλεμος των δυνάμεων (``πόλεμος πατήρ πάντων΄΄) δεν οδηγεί στην καταστροφή του κόσμου. Πίστευε ότι αρχή του κόσμου είναι το πυρ. Ο Ηράκλειτος περιγράφεται στο κεφάλαιο ``Η επιστήμη στην αρχαία Ελλάδα΄΄.

39)Ιππόδαμος (5ος αιώνας π.Χ.) ο Μιλήσιος. Ο μεγαλύτερος πολεοδόμος της αρχαιότητας. Γεννήθηκε στην Μίλητο (ελληνική αποικία στην Μ. Ασία). Ανέλαβε την επιστασία της οικοδόμησης του Πειραιά και των Θουρίων (οι Θούριοι ήταν αποικία της Αθήνας στην Κάτω Ιταλία). Ήταν ο πρώτος που εφήρμοσε το σχέδιο των παραλλήλων και καθέτων οδών που χώριζαν την πόλη σε ίσα οικοδομικά τετράγωνα. Το πρότυπο αυτό υιοθετήθηκε και από άλλες ελληνικές πόλεις και αργότερα γενικεύτηκε. Δυστυχώς η Αθήνα δεν χτίστηκε με την ιπποδάμειο ρυμοτομία και έτσι μέχρι σήμερα είναι άναρχα δομημένη!!!

40)Αντισθένης (460 – 360 π.Χ.). Μεγάλος Αθηναίος φιλόσοφος, σοφιστής και ρήτορας, οπαδός της σωκρατικής θεωρίας. Θεωρούσε ότι κίνητρο της συμπεριφοράς μας πρέπει να είναι η αυτογνωσία που οδηγεί στην αρετή και στην ευδαιμονία. Πίστευε στον έναν και μοναδικό θεό και απέρριπτε τη γεωμετρία και τα υλικά αγαθά γιατί αντιτίθονταν στην αρετή που βρίσκεται μέσα από την ολιγάρκεια. Ο Αντισθένης ήταν ιδεολογικός αντίπαλος του Πλάτωνα, μιας και θεωρούσε ότι μόνον αυτός εξέφραζε τις απόψεις του Σωκράτη. Στην Αθήνα ίδρυσε την περίφημη ``Κυνική σχολή΄΄. Ήταν, επίσης, δάσκαλος του σκυλόσοφου Διογένη του κύων (=σκύλου) που ζούσε σε ένα πιθάρι στην Κόρινθο, εφαρμόζοντας στην πράξη τις απόψεις του δασκάλου του περί ολιγάρκειας!

41)Καρτέσιος ή αλλιώς Ρενέ Ντεκάρτ (1596 – 1650). Μεγάλος Γάλλος φιλόσοφος, φυσικός και μαθηματικός. Ήταν αυτός που θεμελίωσε την αναλυτική γεωμετρία. Επίσης θεμελίωσε τη νεότερη φιλοσοφία, εισάγοντας τις αρχές του υποκειμενισμού, της μηχανικής αντίληψης και του σχολαστικισμού.

42)Σίγκμουντ Φρόιντ (1856 – 1939). Αυστριακός ψυχίατρος, ιδρυτής της ψυχαναλύσεως. Γεννήθηκε στο Φράιμπεργκ της Μοραβίας. Σπούδασε ιατρική και αρχικά ασχολήθηκε στην Βιέννη με την έρευνα ψυχικά εξαρτημένων ατόμων και της υστερίας. Επηρεάστηκε από τον Γάλλο νευρολόγο Ζαν – Μαρτέν Σαρκό (1825 – 1893) και παρακολουθούσε τα μαθήματά του. Το 1902 ανακηρύχθηκε επίτιμος καθηγητής στην ιατρική σχολή της Βιέννης. Είχε πολλούς μαθητές, μεταξύ των οποίων ήταν ο Καρλ Γιούνγκ και ο Άλφρεντ Άντλερ. Και οι δυο διαφοροποιήθηκαν από τον δάσκαλό τους και ιδρύσαν διαφορετικές σχολές στην ψυχιατρική.

43)Ηλέκτρα. Ηρωίδα της ελληνικής μυθολογίας. Κόρη του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας και αδελφή του Ορέστη, της Ιφιγένειας και της Χρυσοθέμιδος. Όταν ο εραστής της Κλυταιμνήστρας, Αίγισθος, δολοφόνησε τον Αγαμέμνονα, τότε ο Ορέστης γλίτωσε και αργότερα με την βοήθεια της Ηλέκτρας κατάφερε να εκδικηθεί με το ίδιο νόμισμα τον Αίγισθο για τον φόνο του πατέρα του. Είναι γνωστή η τραγωδία του Σοφοκλή ``Ηλέκτρα΄΄ που περιγράφει τον μύθο. Ο μύθος της Ηλέκτρας ώθησε τον Φρόιντ στην διατύπωση του ``συμπλέγματος της Ηλέκτρας΄΄ στην ψυχαναλυτική θεωρία του.

44)Πλούταρχος (περ. 50 – περ. 120 π.Χ.). Βιογράφος, ιστορικός και φιλόσοφος από την Χαιρώνεια της Βοιωτίας.

45)Τσέζαρε Μπεκαρία (1738 – 1794). Ιταλός νομικός, οικονομολόγος και εγκληματολόγος. Γνωστός για την άποψή του ότι σκοπός της ποινής είναι ο σωφρονισμός του θύτη και ο παραδειγματισμός των άλλων και όχι η εκδίκηση.

46)Σόλων (περ. 640 – 560 π.Χ.). Αθηναίος πολιτικός, νομοθέτης, μεταρρυθμιστής και ποιητής. Ήταν ένας από τους 7 σοφούς της αρχαιότητος. Αφού θεμελίωσε το πολίτευμα στην Αθήνα έφυγε από την πόλη για να μην τον αναγκάσει ο λαός να αλλάξει στοιχεία από το νέο πολίτευμα που ήταν τιμοκρατικό με δημοκρατικά στοιχεία.

47)Οι Κένταυροι ήταν μυθολογικά όντα με μορφή αλόγου από τη μέση και κάτω και μορφή ανθρώπου από τη μέση και πάνω. Στην αρχαιοελληνική τέχνη, γνωστές είναι οι σκηνές από την μάχη των Κενταύρων με τους Λαπίθες. Οι Λαπίθες ήταν ένας πολεμικός λαός. Και οι Κένταυροι και οι Λαπίθες ζούσαν, κατά την μυθολογία, στην Θεσσαλία. Ένας από τους Λαπίθες ήταν και ο Πειρίθους. Στον γάμο του με την Ιπποδάμεια ήταν καλεσμένοι στο γαμήλιο γλέντι και οι Κένταυροι. Όμως ήπιαν πολύ κρασί και μέθυσαν. Ο μεθυσμένος Κένταυρος Ευρυτίων έκανε ανάρμοστες πράξεις. Για τιμωρία οι Λαπίθες τον έπιασαν, του έκοψαν τη μύτη και τα αυτιά και τον έδιωξαν από το παλάτι. Για εκδίκηση οι Κένταυροι ξερίζωσαν κορμούς και τους πέταξαν στους Λαπίθες. Έτσι, οι Κένταυροι και οι Λαπίθες ήλθαν σε ρήξη που κατέληξε σε πόλεμο. Τελικά οι Λαπίθες νίκησαν και εξεδίωξαν τους Κενταύρους. Γνωστός Κένταυρος – που διέφερε από τους άλλους – ήταν ο Χείρωνας, υιός του Κρόνου και της Φιλύρας. Ο Χείρων ήταν πολύ σοφός και ήταν δάσκαλος του Αχιλλέα, του Ασκληπιού, του Ηρακλή, του Απόλλωνα και άλλων ηρώων της ελληνικής μυθολογίας. Η σχολή του Χείρωνα ήταν σε μια σπηλιά στο Πήλιο. Ο Χείρων είχε γνώσεις ιατρικής, αστρονομίας (δίδαξε στον Ηρακλή αστρονομία και ιατρική) και άλλων επιστημών.

48)Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο πρώτος βασιλιάς της Κύπρου ήταν ο Πυγμαλίων. Ήταν εξαίρετος γλύπτης και έφτιαξε από ελεφαντόδοντο το άγαλμα της Γαλάτειας. Το άγαλμα ήταν πολύ όμορφο και έμοιαζε τόσο με αληθινό, σε σημείο ο Πυγμαλίων να το ερωτευτεί και να το αποκαλεί σύζυγό του!!! Ο Πυγμαλίων άρχισε να χάνει τα λογικά του και παρακάλεσε την Αφροδίτη, την θεά του Έρωτα, να ζωντανέψει το άγαλμα. Η Αφροδίτη λυπήθηκε τον Πυγμαλίωνα και ζωντάνεψε το άγαλμα. Τελικά ο Πυγμαλίων παντρεύτηκε την Γαλάτεια και απέκτησαν έναν υιό, τον Πάφο, από τον οποίο πήρε το όνομά της η ομώνυμη κυπριακή πόλη.

49)Πίνδαρος (518 – 438 π.Χ.). Περίφημος λυρικός ποιητής από την Βοιωτία. Είναι ο βασικός εκπρόσωπος της χορικής ποίησης.

50)Η λύρα ήταν έγχορδο αρχαιοελληνικό μουσικό όργανο με 7 ή 9 χορδές που παιζόταν με τα δάκτυλα ή με ειδικό πλήκτρο.

51)Στοά είναι το κτίριο που η στέγη του υποβαστάζεται με κίονες από τη μια ή και από τις 2 πλευρές του.

52)Σπονδή είναι η έκχυση κρασιού ή άλλου υγρού από ειδικό αγγείο. Γινόταν στις ιεροτελεστίες των αρχαίων Ελλήνων.

53)Επίγραμμα είναι η έμμετρη επιγραφή σε μνημείο ή ανάθημα (αφιέρωμα). Ο ποιητής Σιμωνίδης είναι γνωστός για τα επιγράμματά του για την μάχη του Μαραθώνα και των Θερμοπυλών.

54)Ο Καλλισθένης (4ος αιώνας π.Χ.) από την Όλυνθο της Χαλκιδικής ήταν ανιψιός του Αριστοτέλη και ιστοριογράφος της βασιλική αυλής του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Εκτελέστηκε από τον Αλέξανδρο γιατί συνωμότησε εναντίον του, μαζί με τους ``παίδες΄΄. Οι παίδες ήταν βασιλικοί σωματοφύλακες, υιοί αριστοκρατικών οικογενειών. Υπάρχει και ο ψευδο – Καλλισθένης που, εκτός των άλλων, αναφέρει ότι ο Μέγας Αλέξανδρος προσκύνησε τον αρχιραββίνο της Ιερουσαλήμ και προσέφερε θυσία στον Ιεχωβά, τον θεό των Εβραίων!!! Το γεγονός αυτό περιγράφει και ο Φλάβιος Ιώσηπος (…Εβραίος ιστορικός και πολιτικός του 1ου αιώνα μ.Χ.), αλλά ουδείς γνωρίζει αν είναι αληθές. Πάντως, ο Μέγας Αλέξανδρος συνήθιζε να προσκυνάει και να τον προσκυνούν, στα πλαίσια της αποδοχής του από τους ξένους λαούς.

55)Η ψηφίδα είναι μικρό κομμάτι από πέτρα ή γυαλί με το οποίο κατασκευάζονται τα ψηφιδωτά.

56)Ομοιόσταση είναι η διατήρηση σταθερής της φυσιολογικής κατάστασης του οργανισμού (καρδιακή λειτουργία, θερμοκρασία, αρτηριακή πίεση και άλλες λειτουργίες).

57)Λουκιανός. Σοφιστής και συγγραφέας που γεννήθηκε το 120 μΧ. στην Σαμόσατα της ασσυριακής Κομμαγηνής (στη Συρία).

58)Archilles and Patroclus in love, Hermes 106, 1978, σελίδα 393.

59)One Hundred Years of Homosexuality and other Essays on Greek Love, New York /London, 1990, σελίδα 87.

60)Η Τριφυλία ήταν περιοχή της δυτικής Πελοποννήσου, μεταξύ των ποταμών Αλφειού και Νέδα.

61)Κοπρολαγνεία είναι η ψυχιατρική νοσολογική οντότητα κατά την οποία στο άτομο προκαλείται ηδονική διάθεση με την θέα, την όσφρηση ή το άγγιγμα των περιττωμάτων του ερωτικού του συντρόφου ή άλλου ατόμου.

62)Κτηνοβασία είναι η ψυχιατρική νοσολογική οντότητα που αφορά την διαστροφή κατά την οποία συνουσιάζεται ο άνθρωπος με κάποιο ζώο, συνήθως σκυλί, πρόβατο, αγελάδα κ. α. Ήταν συχνή παλαιότερα στα χωριά, από τους βοσκούς.

63)Νεκροφιλία είναι η ψυχιατρική νοσολογική οντότητα που αφορά την σεξουαλική διαστροφή η οποία εκδηλώνεται με την επιθυμία ερωτικής επαφής με νεκρό άνθρωπο.

64)Στο κείμενο η λέξη νεκρόδειπνο έχει την σημασία του δείπνου των συγγενών και των φίλων του νεκρού, μετά την κηδεία του ή στο μνημόσυνο. Στην αρχαιολογία, όμως, νεκρόδειπνο είναι το ανάγλυφο που παριστάνει τους νεκρούς να δειπνούν. Για όσους δεν γνωρίζουν, ανάγλυφο είναι η σκαλισμένη παράσταση που εξέχει από την επιφάνεια στην οποία απεικονίζεται.

65)Τζιοβάνι Βοκκάκιος (1313 – 1375). Ήταν Ιταλός ποιητής, συγγραφέας και ουμανιστής.

66)Οι Ερινύες ήταν θεότητες της αρχαιοελληνικής μυθολογίας. Ήταν κόρες της Γης και του Σκότους και τιμωροί των εγκληματιών. Συμβόλιζαν τις βασανιστικές τύψεις των ανθρώπων που έκαναν κάποια κακή πράξη. Οι Ερινύες ήταν: η Αληκτώ, η Μέγαιρα και η Τισιφόνη.

67)Το 1864 έγιναν οι 4 συμβάσεις της Γενεύης οι οποίες συμπληρώθηκαν με νέες συμβάσεις το 1906, το 1929 και το 1949. Τα κράτη, βάση της σύμβασης, υποχρεώνονται σε περίοδο πολέμου να μεταχειρίζονται ανθρώπινα τους αιχμαλώτους πολέμου, να εξασφαλίζουν την προστασία των πολιτών τους και να μην χρησιμοποιούν μαζικά όπλα καταστροφής όπως χημικά αέρια. Φυσικά, η σύμβαση της Γενεύης ισχύει μόνον στα χαρτιά και καταπατείται συνεχώς.

68)Πρόπυλο είναι ο στεγασμένος πρόστυλος (με κολόνες στην πρόσοψη) χώρος, πριν από την είσοδο του κτιρίου. Είναι τα προπύλαια.

69)Προστώο είναι προστέγασμα (προεξέχον μέρος της στέγης) με κολόνες, πριν από την πύλη του κτιρίου.

70)Οι σφίγγες ήταν μυθικά τέρατα με κεφάλι γυναίκας και σώμα φτερωτού λιονταριού.

71)Οι γρύπες ήταν μυθικά τέρατα με κεφάλι και φτερά αετού και σώμα λιονταριού.

72)Ο Πρίαπος ήταν θεός της γονιμότητας. Ήταν υιός του Διονύσου ή του Δία και της Αφροδίτης. Παριστάνεται γενειοφόρος και με τεράστιο φαλλό! Από αυτόν βγήκε και ο ιατρικός όρος ``πριαπισμός΄΄ (παρατεταμένη και επώδυνη στύση, χωρίς σεξουαλική διέγερση ή επιθυμία) που αποτελεί σύμπτωμα πολλών ασθενειών όπως νευρολογικών ή της χρήσης κάποιων φαρμάκων.

73)Ο Φιλόξενος ήταν ζωγράφος από την Ερέτρια της Ευβοίας. Ήταν μαθητής του Νικομάχου. Ζωγράφισε τον βασιλιά της Μακεδονίας Κάσσανδρο (302 – 297 π.Χ.), την μάχη της Ισσού με τον Αλέξανδρο και τον Δαρείο τον Κοδομανό και πολλά άλλα έργα που δεν διασώθηκαν. Αντίγραφο – ψηφιδωτό της μάχης της Ισσού διασώζεται στην Πομπηία.

74)Ο Αντίγονος γεννήθηκε το 295 π.Χ. στην Κάρυστο. Ήταν συγγραφέας και χαλκοπλάστης. Ήκμασε στην Πέργαμο όπου πήγε έπειτα από πρόσκληση του βασιλιά του ελληνιστικού βασιλείου της Περγάμου, Αττάλου του Α΄ (241 – 197 π.Χ.). Εκεί κατασκεύασε αριστουργηματικά έργα χαλκοπλαστικής. Ο Αντίγονος ο Καρύστιος έγραψε διάφορα έργα όπως βίους φιλοσόφων, ιστορίες ζωγραφικής, χαλκοπλαστικής και ανδριαντοποιίας και πολλά άλλα έργα που δεν διασώθηκαν.

75)Διαλεκτική είναι η διαδικασία ανάπτυξης των πραγμάτων, της ύλης – κατά τον Μαρξ ή των ιδεών – κατά τον Χέγκελ, μέσα από την θέση, την αντίθεση και την σύνθεση. Πατέρες της διαλεκτικής ήταν οι αρχαίοι Έλληνες: Ηράκλειτος από την Έφεσο (540 – 480 π.Χ.), Παρμενίδης (515 – 440 π.Χ.), Ζήνων (490 – 415 π.Χ.) από την Ελέα της Κάτω Ιταλίας και Αριστοτέλης (384 – 323 π.Χ.) από τα Στάγιρα της Χαλκιδικής που εισήγαγε τον ορισμό της διαλεκτικής: θέση – αντίθεση – σύνθεση.

76)Κτερίσματα είναι ευρήματα σε αρχαίο τάφο και είναι κοσμήματα και άλλα προσωπικά αντικείμενα που θάβονταν μαζί με τον νεκρό.

77)Η Εστία ήταν θεά, κόρη του Κρόνου και της Ρέας και αδελφή του Δία. Ήταν η προστάτιδα της οικογενειακής εστίας, των ναών και γενικά της πόλης. Σε κάθε σπίτι στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε βωμός που λεγόταν ``εστία΄΄ και σε κάθε πόλη υπήρχε στο πρυτανείο (βουλευτήριο) η ``κοινή εστία΄΄ που ήταν βωμός με φωτιά που ποτέ δεν έσβηνε. Αν, όμως, ετύγχανε να σβήσει, τότε πήγαιναν στους Δελφούς όπου υπήρχε η κοινή εστία όλων των Ελλήνων και από εκεί έπαιρναν την ιερή φλόγα για τον βωμό του πρυτανείου. Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί πως όταν οι αρχαίοι Έλληνες ίδρυαν κάποια αποικία, τότε έπαιρναν μαζί τους τα οστά των προγόνων τους και την ιερή εστία την οποία μεταλαμπάδευαν στον νέο ναό που έκτιζαν. Σημειώνεται ότι στους ναούς υπήρχαν ιέρειες επιφορτισμένες με τελετουργικά καθήκοντα και την διατήρηση άσβεστης της ιεράς εστίας. Η εστία των αρχαίων Ελλήνων στο σπίτι τους αντιστοιχεί στο σημερινό καντηλάκι και η εστία του πρυτανείου αντιστοιχεί στο καντήλι που ποτέ δεν σβήνει στο ιερό των ναών και ιδίως του μητροπολιτικού ναού που προστατεύει την πόλη. Δεν είναι τυχαίο πως το Πάσχα στην Ανάσταση η Ελλάδα παίρνει από τα Ιεροσόλυμα το ``άγιον φως΄΄ με το οποίο οι ναοί ανάβουν τα καντήλια τους και το καντήλι του ιερού του ναού και κάθε οικογένεια ανάβει το καντήλι στην οικία της.

78)Ο Φοίνικας ήταν ιερό πουλί των Αιγυπτίων που ξαναγεννιόταν από τη στάχτη του.

79)Δωρίκος Σ. – Χατζηγιαννάκης Κ., Τα καθολικά χαρακτηριστικά του ελληνοπελασγικού υποστρώματος ως βάση της ερμηνείας των γλωσσών, Περιοδικό Ιχώρ, Σελ. (91) – (107), Τεύχος 11&12, Αθήνα, 2001.

80)Εμμανουήλ Κριαράς (γενν. 1906). Βυζαντινολόγος και ακαδημαϊκός από τον Πειραιά. Η μεσαιωνική ελληνική γλώσσα ήταν το αντικείμενο στο οποίο εντρύφησε και μάλιστα συνέγραψε λεξικό της μεσαιωνικής ελληνικής γλώσσης.

81)Επιδειξιμανία είναι η ψυχιατρική νοσολογική οντότητα που σχετίζεται με την παθολογική τάση για επίδειξη των γεννητικών οργάνων.

82)Ο Νεοπτόλεμος ή Πύρρος ήταν, κατά την ελληνική μυθολογία, υιός του ήρωα του τρωικού πολέμου Αχιλλέα και της Δηιδαμείας. Η Δηιδάμεια ήταν κόρη του βασιλιά της Σκύρου, Λυκομήδη. Ο Νεοπτόλεμος πολέμησε και αυτός στον τρωικό πόλεμο. Επίσης, ήταν ο ιδρυτής του βασιλείου της Ηπείρου.

83)Η Ανδρομάχη ήταν η σύζυγος του Έκτορα που ήταν υιός του βασιλιά της Τροίας, Πριάμου και της Εκάβης. Μετά την πτώση της Τροίας η Ανδρομάχη παντρεύτηκε τον Νεοπτόλεμο (βλ. πριν) με τον οποίο έζησε στην Ήπειρο.

84)Ο Πάρις ήταν υιός του βασιλιά της Τροίας Πριάμου και της Εκάβης. Ζούσε ως απλός βοσκός. Παρά ταύτα, έγινε η αφορμή του πολέμου μεταξύ των Ελλήνων και των Τρώων, όταν άρπαξε την ωραία Ελένη, σύζυγος του βασιλιά της Σπάρτης Μενέλαου, και την πήρε μαζί του στην Τροία. Κατά τον τρωικό πόλεμο ο Πάρις ήταν ένας από τους αρχηγούς των Τρώων. Ο πατέρας του Πρίαμος συχνά τον επέπληττε, γιατί αμελούσε τα στρατιωτικά του καθήκοντα! Τον Πάρη σκότωσε ο βασιλιάς της Μαγνησίας (πόλη στην Θεσσαλία) Φιλοκτήτης με ένα από τα δηλητηριασμένα βέλη που του είχε χαρίσει ο Ηρακλής. Σχετικά με την ωραία Ελένη, αυτή ήταν σύζυγος του Μενέλαου, του βασιλιά της Σπάρτης και υιού του Ατρέα (βασιλιάς των Μυκηνών). Η Ελένη ήταν κόρη του Δία και της Λύδας. Η Λύδα ήταν σύζυγος του βασιλιά της Σπάρτης Τυνδάρεω. Η Λύδα ήλθε σε επαφή με τον μεταμφιεσμένο σε κύκνο Δία και την ίδια νύκτα με τον Τυνδάρεω και απέκτησε με τον πρώτον τον Πολυδεύκη και την Ελένη και με τον δεύτερο τον Κάστορα και την Κλυταιμνήστρα. Ο Κάστορας και ο Πολυδεύκης ήταν οι περίφημοι Διόσκουροι οι οποίοι πήραν μέρος στην αργοναυτική εκστρατεία, γλύτωσαν την αδελφή τους Ελένη όταν την απήγαγε ο Θησέας και πολέμησαν – πάντα μαζί – σε πολλές μάχες. Όταν ο Κάστορας – ως θνητός – σκοτώθηκε, τότε ο Πολυδεύκης ζήτησε από τον πατέρα του Δία να μοιραστεί με τον Κάστορα την αθανασία του. Ο Δίας συμπόνεσε τον υιό του και ικανοποίησε την επιθυμία του. Έκτοτε οι Διόσκουροι κατοικούσαν τον μισό χρόνο στον Άδη και τον υπόλοιπο στον Όλυμπο! Οι Διόσκουροι έγιναν τελικά αστέρια στον αστερισμό των Διδύμων! Η Κλυταιμνήστρα έγινε σύζυγος του Αγαμέμνονα, του βασιλιά των Μυκηνών τον οποίο σκότωσε ο εραστής της Αίγισθος μετά την επιστροφή του Αγαμέμνονα από την Τροία. Ο Αγαμέμνονας με την Κλυταιμνήστρα είχαν αποκτήσει τον Ορέστη, την Ιφιγένεια, την Χρυσόθεμη και την Ηλέκτρα (43). Ο Αγαμέμνων ίσως ήταν υπαρκτό πρόσωπο που έζησε ως βασιλιάς των Μυκηνών το διάστημα 1200 – 1150 π.Χ. Ο Αγαμέμνων ήταν αδελφός του Μενέλαου. Οι γονείς τους ήταν ο Ατρέας και η Αερόπη, κόρη του Μίνωα (93), βασιλιά της Κρήτης!!! Το τελευταίο δείχνει την πολιτιστική επαφή των Αχαιών με την Κρήτη την οποία τελικά κατέλαβαν μετά την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας το 1450 π.Χ. Ο Ατρέας ήταν υιός του Πέλοπα και της Ιπποδάμειας. Ο Πέλοπας, που έδωσε το όνομά του στην Πελοπόννησο, ήταν υιός του Τάνταλου (βασιλιάς της Φρυγίας στην Μ. Ασίας) και της Διώνης (γυναίκα του Δία και μητέρα της Αφροδίτης). Ο Τάνταλος κομμάτιασε τον υιό του, τον μαγείρεψε και τον προσέφερε στους θεούς. Όμως, οι θεοί κατάλαβαν την απάτη, επανασυγκόλλησαν τον Πέλοπα και τιμώρησαν τον Τάνταλο σε αιώνια πείνα και δίψα. Ο Πέλοπας αργότερα κατέφυγε στην Πελοπόννησο κυνηγημένος από τον Ίλο, τον βασιλιά της Τροίας. Ο Πέλοπας παντρεύτηκε την Ιπποδάμεια, την κόρη του Οινομάου, υιού του Άρη και βασιλιά της Πίσας στην Ηλεία. Σε αρματοδρομία που διοργάνωσε ο Οινόμαος με τον Πέλοπα, ο Οινόμαος σκοτώθηκε έπειτα από δολιοφθορά του Πέλοπα στην άμαξά του. Έτσι, ο Πέλοππας έγινε ο νέος βασιλιάς της Πίσας. Μάλιστα, αναδιοργάνωσε καλύτερα τους ολυμπιακούς αγώνες και προς τιμήν του χτίστηκε ναός στην Ολυμπία με την ονομασία ``Πελόπειον΄΄. Τα παιδιά του Πέλοπα ήταν ο Ατρέας, ο Θυέστης και ο Χρύσιππος. Τον Χρύσιππο ερωτεύτηκε και απήγαγε ο Λάιος (εγγονός του Κάδμου – του ιδρυτή των Θηβών, υιός του Λάβδακου – βασιλιά των Θηβών, βασιλιάς και ο ίδιος των Θηβών και πατέρας του Οιδίποδα) και ο Πέλοπας τον καταράστηκε να σκοτωθεί από το παιδί που θα έκανε. Τελικά τον σκότωσαν από ζήλεια τα αδέλφια του και για την πράξη τους αυτή τα εξόρισε και τα καταράστηκε ο πατέρας τους, Ατρέας.

85)Ο Στράβωνας (65 π.Χ. – 23 μ.Χ.) ήταν ιστορικός και γεωγράφος που γεννήθηκε στην Αμάσεια, ελληνική αποικία στην Μαύρη Θάλασσα.

86)Ο Μάρκος Τούλλιος Κικέρωνας (106 – 43 π.Χ.) ήταν Ρωμαίος ρήτορας, φιλόσοφος, πολιτικός και συγγραφέας.

87)Ο Πόπλιος Κορνήλιος Σκιπίων Αιμιλιανός ο Αφρικανός – ο νεότερος (185 – 129 π.Χ.), ήταν Ρωμαίος πολιτικός και στρατηγός. Συμμετείχε, όπως και ο Πόμπλιος Κορνήλιος Σκιπίων Αιμιλιανός ο Αφρικανός – ο πρεσβύτερος (περ. 235 – 183 π.Χ.), στον πόλεμο εναντίον των Καρχηδονίων. Το 146 π.Χ. κατέστρεψε την Καρχηδόνα, τερματίζοντας τον τρίτο καρχηδονιακό πόλεμο.

88)Ο Γναίος Πομπήιος (106 – 48 π.Χ.) ήταν Ρωμαίος στρατιωτικός και πολιτικός. Ήταν ο κύριος αντίπαλος του Ρωμαίου δικτάτορα Ιουλίου Καίσαρα (100 – 44 π.Χ.)

89)Ο Κλεάνθης (331 – 250 π.Χ.) ήταν στωικός φιλόσοφος από την ελληνική αποικία Άσσο της Τρωάδας (η Τρωάδα ήταν η περιοχή που περιλάμβανε την Τροία ή αλλιώς Ίλιον).

90)Οι Ερμές ή ερμαϊκές στήλες ήταν αρχαία αγάλματα του Ερμή που ήταν τοποθετημένα κατά μήκος των δρόμων και έδειχναν τις χιλιομετρικές αποστάσεις!!! Το σκάνδαλο των ``ερμοκοπιδών΄΄, δηλαδή του αποκεφαλισμού των Ερμών στην Αθήνα, έγινε το 415 π.Χ. Για το γεγονός αυτό οι Αθηναίοι κατηγόρησαν τον Αλκιβιάδη. Στην πραγματικότητα, όμως, ήταν μάλλον προβοκάτσια από τους πολιτικούς αντιπάλους του Αλκιβιάδη ο οποίος μόλις είχε φθάσει με τον αθηναϊκό στόλο στην Σικελία (μαζί με τους στρατηγούς Λάμαχο και Νικία), για να βοηθήσει τους κατοίκους της Εγέστας να αντιμετωπίσουν τους Σελινούντιους τους οποίους υποστήριζαν οι Συρακούσιοι. Τελικά, ο Αλκιβιάδης αποστάτησε στην Σπάρτη και η Σικελική Εκστρατεία (415 – 413 π.Χ.) κατέληξε σε πανωλεθρία των Αθηναίων από τους οποίους οι 7000 που επέζησαν κατέληξαν στα λατομεία των Συρακουσών όπου χιλιάδες βρήκαν τον θάνατο εκεί.

91)Η Πέλλα ήταν πρωτεύουσα του μακεδονικού κράτους από το 400 ως το 168 π.Χ. οπότε και καταστράφηκε και λεηλατήθηκε από τους Ρωμαίους (την ίδια τύχη είχαν οι περισσότερες ελληνικές πόλεις). Η Πέλλα ιδρύθηκε από τον Μακεδόνα βασιλιά Αρχέλαο (413 – 399 π.Χ.) που μετέφερε την πρωτεύουσα του μακεδονικού κράτους από τις Αιγές (Βεργίνα) στην Πέλλα. Η Πέλλα ήταν και η πατρίδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

92)Ο Θησέας ήταν υιός του βασιλιά της Αθήνας Αιγέα και της Αίθρας και βασιλιάς της Αθήνας και ο ίδιος. Μάλλον ήταν πραγματικό πρόσωπο. Προχώρησε στον συνοικισμό των δήμων της Αττικής – εις ανάμνησιν του οποίου εορτάζονταν τα ``Συνοίκια΄΄ που μετονομάστηκαν σε ``Παναθήναια΄΄ – και στον διαχωρισμό των Αθηναίων σε κοινωνικές τάξεις.

93)Ο Μίνωας ήταν υιός του θεού Δία και της Ευρώπης η οποία αναφέρεται στο κεφάλαιο ``Η ευρωπαϊκοποίηση΄΄. Ο Μίνωας είχε αδέλφια τον Σαρπηδόνα (βασιλιάς της Λυκίας στην νοτιοδυτική Μ. Ασία) και τον Ραδάμανθυ με τον οποίον ήταν δικαστές των νεκρών στον Κάτω Κόσμο (Άδη). Η λέξη Μίνως ήταν βασιλικός τίτλος. Ο Μίνως αναφέρεται ως βασιλιάς της Κνωσού. Ήταν ο σημαντικότερος βασιλιάς της Κρήτης. Χώρισε το νησί σε 3 περιφέρειες με πρωτεύουσες την Κνωσό, την Φαιστό και τα Μάλια (στην Φαιστό και στα Μάλια βασίλευαν τα αδέλφια του Ραδάμανθυς και Σαρπηδόνας). Ο Μίνωας ήταν νομοθέτης και μάλιστα τον αντέγραψε ο Λυκούργος, ο νομοθέτης της Σπάρτης. Κατά τον ιστορικό Θουκυδίδη, ο Μίνωας είχε οργανώσει πανίσχυρο στόλο. Στην βασιλεία του η Κρήτη ήταν θαλασσοκράτωρ. Κατέκτησε πολλές περιοχές όπως οι Κυκλάδες. Επίσης, κατέλαβε τα Μέγαρα και την Αθήνα (προφανώς η διαμάχη του Μίνωα με τον Αιγέα, η πολιορκία της Αθήνας και τελικά η λύση της πολιορκίας με την συμφωνία για αποστολή 14 Αθηναίων νέων στην Κρήτη για θυσία στον Μινώταυρο σχετίζονται με αυτό). Ίδρυσε πολλές αποικίες στις οποίες έδωσε το όνομα Μινώα (όπως η Μονεμβασιά). Στην Μ.Ασία έδιωξε τους Κάρες και τοποθέτησε εκεί βασιλιάδες τους υιούς του. Οι Κάρες σχετίζονται με την πρωτοελληνική φυλή Λέλεγες που ήταν Κάρες ή φυλή που υποδουλώθηκε σε αυτούς. Ο Μίνωας σκοτώθηκε στη Σικελία πολεμώντας τον βασιλιά Κόκαλο που είχε απαγάγει την κόρη του (με την θέλησή της). Η μάχη στη Σικελία δείχνει ως που είχαν φθάσει οι Κρήτες. Δεν είναι απίθανο να είχαν φθάσει μακρύτερα, για παράδειγμα στην Αγγλία ή ακόμα και στην Αμερική!

94)Η Πασιφάη ήταν κόρη του Ήλιου (αδελφός της Σελήνης), σύζυγος του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα και μητέρα του Μινώταυρου.

95)Η Αριάδνη ήταν κόρη του Μίνωα και της Πασιφάης. Βοήθησε τον Θησέα να βγει από τον λαβύρινθο του Μίνωα όπου είχε πάει για να σκοτώσει τον Μινώταυρο (υιός της Πασιφάης και του Ταύρου).

96)Η Καλλιρρόη ήταν κόρη του Σκάμανδρου ή Ξάνθου (ποταμός της Τροίας) και με τον Τρώα (ιδρυτής και βασιλιάς της Τροίας) απέκτησε τον Γανυμήδη (πανέμορφος νέος τον οποίο ερωτεύτηκε ο Δίας και τον απήγαγε στον Όλυμπο όπου τον έκανε οινοχόο των θεών). Καλλιρρόη ονομαζόταν, επίσης, η κόρη του Ωκεανού (υιός του Ουρανού και της Γης) και μητέρα του Γηρυόνη (τρισώματος ή τρικέφαλος γίγαντας τον οποίο σκότωσε ο Ηρακλής). Καλλιρρόη ονομαζόταν και μια από τις κύριες πηγές από την οποία αρδευόταν η αρχαία Αθήνα.

97)Ο Χάροντας ή Χάρων ήταν, κατά την ελληνική μυθολογία, υιός του Ερέβους και της Νύχτας που μετέφερε τις ψυχές των νεκρών στις πύλες του Άδη (Κάτω Κόσμου): στην Αχερουσία λίμνη (σήμερα αποξηραμένη λίμνη στον νομό Πρεβέζης), μέσω του Αχέροντα ποταμού τον οποίο διέπλεε μαζί με τους νεκρούς που έπρεπε να τον πληρώσουν για την υπηρεσία του αυτή!!! Γι’ αυτό οι Αθηναίοι τοποθετούσαν στο στόμα του νεκρού ένα νόμισμα! Επίσης, οι Αθηναίοι τοποθετούσαν δίπλα στο σώμα του νεκρού ένα γλυκό με το οποίο θα ξεγελούσε τον Κέρβερο, τον φοβερό τρικέφαλο σκύλο – φύλακα του Άδη. Σημειώνεται ότι ο Άδης ήταν ο θεός των νεκρών και το βασίλειό του ήταν ο τόπος των νεκρών. Σχετικά με τους γονείς του Χάροντα, το Έρεβος ήταν υιός του Χάους (το πρώτο στοιχείο της κοσμογονίας, κατά τον Ησίοδο) και αδελφός της Νύκτας. Ήταν η προσωποποίηση του σκότους. Η κόρη του Χάους, Νύκτα, με το Έρεβος ήταν οι γονείς της Ημέρας (κατά άλλους μύθους η Ημέρα ήταν κόρη του Ηλίου ή αδελφή του Ερέβους και της Νύκτας), του Αιθέρα, του Έρωτα (κατά άλλους μύθους ο Έρωτας ήταν υιός της Αφροδίτης με τον Δία ή τον Ερμή ή τον Άρη που είναι και ο επικρατέστερος πατέρας), του Γήρατος, του Θανάτου (βλ. 99) και του Ύπνου. Με τον τελευταίον η Νύκτα απέκτησε τον Μορφέα (βλ. 100). Ο Αιθέρας ήταν αδελφός της Ημέρας με την οποία απέκτησε την Γη, τον Ουρανό και την Θάλασσα. Ο Ουρανός και η Γαία (Γη) απέκτησαν τους Τιτάνες, τις Τιτανίδες, τους Γίγαντες, τους Κύκλωπες, τους Εκατόγχειρες (οι γίγαντες: Κόττος, Αιγαίωνας, Βριάρεως και Γύης ή Γύγης), την Μνημοσύνη, τον Ωκεανό, τον Τιτάνα Κρόνο και την Τιτανίδα Ρέα. Η Γαία με τον Πόντο απέκτησαν τον Νηρέα (θαλάσσια θεότητα) ο οποίος με την Δωρίδα (κόρη του Ωκεανού) απέκτησε τις Νηρηίδες, θεότητες της ήρεμης θάλασσας. Ο Κρόνος και η Ρέα ήταν οι γονείς του Ποσειδώνα, του Πλούτωνα, της Εστίας, του Δία και της Ήρας. Ο Δίας και η Ήρα απέκτησαν τους θεούς Άρη και Ήφαιστο. Ο Δίας με την Σεμέλη (κόρη του βασιλιά των Θηβών Κάδμου και της Αρμονίας, κόρης του Άρη και της Αφροδίτης) απέκτησε τον Διόνυσο, με την Μαία (μια από τις 7 Πλειάδες, κόρες του Άτλαντα) τον Ερμή, με την Λητώ απέκτησε την Άρτεμη και τον Απόλλωνα, και με την κόρη του Δήμητρα απέκτησε την Περσεφόνη ή Κόρη την οποία άρπαξε ο Πλούτωνας και την έκανε βασίλισσα του Άδη. Γενικά, η φροϋδική αιμομιξία φαίνεται στην κοσμογονία και στην θεογονία σε όλο της το μεγαλείο! Συνεχίζοντας με την θεογονία, η Αθηνά ήταν κόρη του Δία με την Μήτιδα (Ωκεανίδα γνωστή για την σοφία της). Ο Δίας φοβήθηκε κάποια προφητεία που έλεγε πως το παιδί τους θα τον ξεπεράσει σε σοφία και έτσι κατάπιε την Μήτιδα! Όμως, τον πόναγε υπερβολικά το κεφάλι και διέταξε τον Ήφαιστο να τον χτυπήσει με ένα τσεκούρι στο κεφάλι από το οποίο ξεπρόβαλε η Αθηνά, η θεά της σοφίας! Η Αφροδίτη, κατά έναν μύθο, ήταν κόρη του Δία και της Διώνης (ήταν Ωκεανίδα, οι Ωκεανίδες ήταν κόρες του Ωκεανού και της Τιτανίδας Τηθύος) και γεννήθηκε στα Κύθηρα. Κατά άλλον μύθο η Αφροδίτη γεννήθηκε από τον Ουρανό! Συγκεκριμένα όταν ο Κρόνος πλήγωσε τον Ουρανό, το αίμα του έσταξε στην θάλασσα – κάπου κοντά στην Κύπρο – και στο σημείο αυτό δημιουργήθηκε αφρός από τον οποίο αναδύθηκε η Αφροδίτη. Η Αφροδίτη ήταν η θεά του έρωτα και της ομορφιάς. Προσωποποιήσεις της ομορφιάς και της χάρης ήταν και οι 3 Χάριτες οι οποίες ήταν οι θεότητες: Αγλαΐα, Θάλεια και Ευφροσύνη. Οι 3 Χάριτες ήταν κόρες του Δία και της Ευρυνόμης (ήταν Ωκεανίδα, δηλαδή κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος), συνόδευαν τον Απόλλωνα ή την Αφροδίτη και ήταν προστάτιδες των καλλιτεχνών. Ο Δίας με την Μνημοσύνη (κόρη του Ουρανού και της Γαίας) απέκτησε 9 κόρες, τις Μούσες: Κλειώ, Ευτέρπη, Θάλεια, Μελπομένη, Ερατώ, Ουρανία, Καλλιόπη, Πολύμνια και Τερψιχόρη. Οι Μούσες ήταν οι προστάτιδες της πνευματικής δημιουργίας. Η Κλειώ, ήταν προστάτιδα της ιστορίας, η Ευτέρπη της αυλικής τέχνης, η Θάλεια των συμποσίων και της κωμωδίας, η Μελπομένη του μέλους, της ωδής και της τραγωδίας, η Ερατώ της ερωτικής ποιήσεως, η Ουρανία της αστρονομίας, η Καλλιόπη ήταν προστάτιδα των τεχνών και της ποίησης (ιδίως του έπους), η Πολύμνια της γεωμετρίας, της ορχηστικής και της μιμικής τέχνης και η Τερψιχόρη της ορχηστικής και της χορικής ποίησης. Η Πολύμνια ήταν η εφευρέτρια της λύρας και η Ευτέρπη του αυλού. Η Μελπομένη ήταν μητέρα των Σειρήνων που ήταν τέρατα με κεφάλι γυναίκας και σώμα πτηνού τα οποία προσέλκυαν τους ναυτικούς με το τραγούδι τους και κατόπιν τους κατασπάραζαν. Η Καλλιόπη ήταν η μητέρα του Ορφέα. Ο Ορφέας (υιός του βασιλιά της Θράκης Οίαγρου ή του Απόλλωνα) ήταν αοιδός, ποιητής και μουσικός. Είχε ως σύζυγο την Δρυάδα νύμφη Ευρυδίκη, κόρη του Απόλλωνα. Η Ευρυδίκη πέθανε όταν την δάγκωσε ένα φίδι. Τότε ο Ορφέας πήγε στις πύλες του Άδη και παρακάλεσε τον Πλούτωνα και την Περσεφόνη (τους άρχοντες του Άδη) να του επιτρέψουν να της τραγουδήσει ένα λυπητερό τραγούδι, ώστε να τον ακούσει και να βγει από τον Άδη. Ο άρχοντες του Άδη δέχθηκαν με την προϋπόθεση ο Ορφέας να μην κοιτάξει πίσω του στον Άδη καθώς τραγουδάει. Όμως, ο Ορφέας δεν άντεξε να μην γυρίσει το κεφάλι του για να αντικρίσει την αγαπημένη του που ανέβαινε προς το μέρος του καθώς αυτός της τραγουδούσε. Έτσι, παράκουσε την εντολή και η Ευρυδίκη παρέμεινε στον κόσμο των νεκρών. Ο Ορφέας με τον Λίνο ήταν οι εφευρέτες του τραγουδιού και της μουσικής. Ο Λίνος ήταν υιός του Απόλλωνα και της νύμφης Ψαμάθης ή κατά άλλον μύθο ήταν υιός του βασιλιά και μάντη του Άργους Αμφιάραου (υιός του Απόλλωνα ή του μάντη Μελάμποδα ο οποίος ήταν αυτός που διέδωσε την διονυσιακή λατρεία) και της μούσας Ουρανίας. Μια από τις Τιτανίδες (κόρες του Ουρανού και της Γαίας) ήταν και η Θέμις, σύζυγος του Δία και μητέρα των Ωρών και των Μοιρών. Η Θέμις ήταν προσωποποίηση του θείου δικαίου, της τάξης και του νόμου. Οι Ώρες ήταν η Δίκη, η Ευνομία και η Ειρήνη. Ήταν προστάτιδες της ευημερίας. Οι Ώρες ήταν αγνές και πανέμορφες, φορτωμένες με λουλούδια και δώρα (συμβολισμός των αγαθών που εκπορεύονταν από αυτές) και ήταν φύλακες της πύλης του Ολύμπου την οποία άνοιγαν και έκλειναν με σύννεφα! Οι Μοίρες ήταν 3 γριές με λευκά ρούχα που εργάζονταν τραγουδώντας και έμεναν στον Όλυμπο ή στον Παρνασσό από όπου έβλεπαν από ψηλά την ζωή των ανθρώπων. Οι Μοίρες καθόριζαν την τύχη των ανθρώπων και έκλωθαν το αδράχτι της ζωής. Ήταν η Κλωθώ (όριζε την διάρκεια της ζωής των ανθρώπων), η Λάχεσις (αποφάσιζε για τα καλά και για τα κακά που θα συναντούσε ο καθένας στη ζωή του) και η Άτροπος (έκοβε με το ψαλίδι το νήμα της ζωής). Κατά μια άλλη άποψη (Πλάτωνας, Πολιτεία: Βιβλίο Ι΄, 617 c – e) η μητέρα των Μοιρών ήταν η Ανάγκη (προσωποποίηση της αναγκαιότητας που διέπει το σύμπαν) και έργο της ήταν η περιστροφή της ατράκτου (αδράχτι) που συμβόλιζε την κοσμική άτρακτο, τον άξονα περιστροφής των ουρανίων σωμάτων στο κέντρο του γαλαξία. Στην περιστροφή της ατράκτου βοηθούσαν την Ανάγκη οι θυγατέρες της, οι 3 Μοίρες. Η Κλωθώ με το δεξί της χέρι βοηθούσε στην εσωτερική περιστροφή και έτσι καθόριζε το παρόν. Η Άτροπος βοηθούσε με το αριστερό της χέρι την εσωτερική περιστροφή και έτσι καθόριζε το μέλλον. Η Λάχεσις βοηθούσε και στις δύο κινήσεις και έτσι καθόριζε το παρελθόν.

98)Ο Ερμής ήταν ο αγγελιαφόρος των θεών που ταξίδευε με τα γνωστά φτερωτά του σανδάλια. Ήταν υιός του Δία και της Μαίας (μια από τις Πλειάδες, των 7 θυγατέρων του Άτλαντα που μεταμορφώθηκαν σε ομώνυμο αστρικό σύμπλεγμα). Ο Ερμής ήταν προστάτης των εμπόρων, των οδοιπόρων, των γραμμάτων και της ευφορίας της γης. Ήταν, επίσης, προστάτης του ύπνου και έστελνε τα όνειρα στους ανθρώπους. Ο Ερμής ο ψυχοπομπός συνόδευε τις ψυχές των νεκρών στον Άδη. Μάλιστα, αναφέρεται στην μυθολογία ότι – μαζί με την θεά Αθηνά – βοήθησε τον Ηρακλή να πάρει τον Κέρβερο από τον Άδη και να τον πάει στον Ευρυσθέα, βασιλιά των Μυκηνών, εκπληρώνοντας τον άθλο που του είχε αναθέσει. Εννοείται πως μετά την επίδειξη του Κέρβερου στον Ευρυσθέα (ο οποίος όταν τον είδε κρύφτηκε σε ένα πιθάρι) ο Ηρακλής τον μετέφερε πίσω στον Άδη. Σημειώνεται ότι ο Κέρβερος ήταν φύλακας της εισόδου του Άδη και ήταν τρικέφαλος σκύλος.

99)Ο Θάνατος, κατά την ελληνική μυθολογία, ήταν υιός του Ερέβους και της Νύκτας και δίδυμος αδελφός του Ύπνου με τον οποίο ζούσε στα Τάρταρα (μέρος πιο βαθιά από τον Άδη, τόπος της αιώνιας τιμωρίας των αμαρτωλών). Ο Θάνατος ήταν φτερωτός θεός που μετέφερε τις ψυχές των νεκρών στον Κάτω Κόσμο (Άδη).

100)Ο Μορφέας, κατά την ελληνική μυθολογία, ήταν ο θεός των ονείρων. Ήταν ένας φτερωτός γέροντας ο οποίος με ανθισμένες παπαρούνες ακουμπούσε τους ανθρώπους που κοιμούνταν και τους έστελνε τα όνειρα. Ήταν υιός του Ύπνου και της Νύκτας. Ο Ύπνος ήταν υιός του Ερέβους και της Νύκτας και δίδυμος αδελφός του θανάτου. Ο Ύπνος ήταν φτερωτός θεός ο οποίος κοίμιζε τους κουρασμένους ανθρώπους αγγίζοντάς τους στο μέτωπό.