ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ - ΤΖΕΗΜΣ ΜΑΝΟΣ
ΙΟΥΝΙΟΣ 2008

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ

Υπάρχουν τεράστια προβλήματα και στο κείμενο αυτό θα παρατεθούν κάποιες προτάσεις για καλύτερους ιατρούς και νοσοκομεία παγκοσμίως:

1)Είναι αναγκαίο να υπάρχει μια συγκεκριμμένη διεθνής βιβλιογραφία με ιατρικά πρωτόκολλα, έτσι ώστε να υπάρχει ένας ``μπούσουλας΄΄ που θα καθοδηγεί τους ιατρούς παγκοσμίως. Προτείνω αυτή την διεθνή βιβλιογραφία με πρωτόκολλα να την καθιερώσει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ/ WHO). Αλλιώς, κάθε χώρα έχει την δική της βιβλιογραφία και τις δικές της στρατηγικές και υπάρχει μια Βαβέλ απόψεων και όχι μια διεθνώς αναγνωρισμένη βιβλιογραφία. Για παράδειγμα σε κάποιο ζήτημα παθολογίας θα κάνουμε αυτό που αναφέρει ο Harrison ή ο Davidson ή το Oxford Handbook; Θα κάνουμε κάτι σύμφωνα με την αμερικανική ή βρετανική ή γερμανική άποψη; Ποιο βιβλίο είναι το πιο σωστό; Φυσικά, τα πρωτόκολλα και τα εγχειρίδια του ΠΟΥ (WHO) πρέπει να βασίζονται στο ΕΒΜ (Evidence Based Medicine).

Για τον χρηματισμό των ιατρών έχει κάνει πολλές έρευνες ο δημοσιογράφος Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, ενώ την κατευθυνόμενη συνταγογράφηση (που αφορά μάλλον όλους τους ιατρούς στην Ελλάδα) ανέδειξε με έρευνά του ο δημοσιογράφος Κώστας Χαρδαβέλλας. Δυστυχώς όμως, πέρα από τους 2 δημοσιογράφους, ουδείς κρατικός λειτουργός ερεύνησε τα παραπάνω προβλήματα. Ένας τρίτος δημοσιογράφος, ο Νίκος Ευαγγελάτος, αποκάλυψε ότι στις προμήθειες ιατροφαρμακευτικών υλικών στα δημόσια νοσοκομεία γίνονται απίστευτες απάτες με την υπερτιμολόγησή τους. Ο νυν υπουργός υγείας ανέφερε ότι θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Άρα, δέχεται την ύπαρξή του.

2)Οι πραγματικοί ιατροί είναι οι ιατροί διεθνών οργανώσεων όπως οι ``ιατροί του κόσμου΄΄ και οι ``ιατροί χωρίς σύνορα΄΄ και του ``Eρυθρού Σταυρού/ Ερυθράς Ημισελήνου΄΄ που συχνά δωρεάν ή με μικρή αποζημίωση προσφέρουν τις ιατρικές τους υπηρεσίες σε φτωχούς και κατατρεγμένους λαούς, συχνά υπό αντίξοες συνθήκες όπως πόλεμο. Πραγματικός ιατρός ήταν και ο Τσε Γκεβάρα που γύρναγε με το μηχανάκι του τη Νότιο Αμερική προσφέροντας δωρεάν ιατρικές υπηρεσίες, αν και ο ίδιος είχε άσθμα... Σήμερα πολλοί ιατροί είναι ``δούλοι του χρήματος΄΄, όπως συνηθίζω να λέω. Όπως έλεγε ένας θεοσεβούμενος συνάδελφος: ``οι ιατροί σήμερα δεν είναι με τον Χριστό, αλλά με τον χρυσό. Ένα ``τ΄΄ κάνει την διαφορά΄΄!

Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν τα Ασκληπιεία. Οι αρχαίοι Έλληνες έδιναν σημασία και σε φυσικές μορφές θεραπείας όπως τα ιαματικά λουτρά. Σήμερα, ο χρόνος ανάρρωσης είναι κάτι που πρέπει να συντομεύσει (με πολυφαρμακεία) πάση θυσία, για να μην χάσει το (καπιταλιστικό) σύστημα έναν υπάλληλο (δούλο) που θα μεγιστοποιήσει τα κέρδη των μεγάλων εταιριών...

Προτείνω λοιπόν σε όλες τις ιατρικές σχολές του κόσμου να γίνεται -πέρα από εξετάσεις - συνέντευξη (interview) στους υποψηφίους για την ιατρική σχολή, ενδεχομένως με την συμπλήρωση ειδικών τεστ, ώστε να επιλέγουν ιατρούς που πραγματικά θέλουν να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους και όχι να πλουτίσουν μέσω της ιατρικής. Παράλληλα, οι εξετάσεις για να κάνουν ειδικότητα οι αλλοδαποί ιατροί στη χώρα πρέπει να γίνουν δύσκολες σαν τα UCMLEs των ΗΠΑ που δεν θέλουν πολλούς ιατρούς, αλλά καλούς ιατρούς... Στην Ελλάδα, όπου υπάρχει υπερπληθώρα ιατρών, πρέπει να καταργηθούν άμεσα οι μεταγραφές ιατρών από πανεπιστήμια της αλλοδαπής και επίσης να μπουν άμεσα εξετάσεις για να κάνει κάποιος ιατρός (ντόπιος ή από το εξωτερικό) ειδικότητα.

Επίσης, στο εξωτερικό (π.χ. Αγγλία) ειδικότητες ιατρών δεν μπορούν να ιδιωτεύσουν, πλην των γενικών ιατρών. Έτσι, στο εξωτερικό ο γενικός ιατρός (GP) ασχολείται με παθολογικά, ορθοπαιδικά, παιδιατρικά, γυναικολογικά, νευρολογικά, δερματολογικά, ΩΡΛ και γενικά πάσης φύσεως περιστατικά. Οι άλλοι εξειδικευμένοι ιατροί είναι όλοι νοσοκομειακοί!

3)Στα ασθενοφόρα και στο τμήμα επειγόντων περιστατικών των νοσοκομείων κανένας δεν ελέγχει αν οι διασώστες και οι ιατροί, αντίστοιχα, κάνουν σωστά την δουλειά τους, αν για παράδειγμα κάνουν σωστά ανάνηψη του ασθενή ή (ιδίως αν ο ασθενής είναι ηλικιωμένος π.χ. με άνοια) αν ίσως κάνουν μια σύντομη ψευτο - ανάνηψη και εγκαταλείπουν γρήγορα. Προτείνω, λοιπόν, στα ασθενοφόρα και στο τμήμα επειγόντων περιστατικών (ERs) των νοσοκομείων να υπάρχουν κάμερες για να καταγράφουν αν οι ιατροί και οι διασώστες κάνουν σωστά την δουλειά τους, όπως υπάρχουν κάμερες στα περιπολικά (patrols) των ΗΠΑ. Έτσι, θα ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος λάθους ή ιατρικής αμέλειας (malpractice).

4)Στα τμήματα επειγόντων περιστατικών παγκοσμίως γίνεται χάος. Είναι απαραίτητο να γίνεται διαλογή ασθενών ώστε να προηγούνται τα πιο σοβαρά περιστατικά των λιγότερο σοβαρών (μάλιστα παρατηρείται το κλασσικό φαινόμενο πολλοί να προσέρχονται στα επείγοντα για να βρουν δωρεάν ιατρό!).

Το μεγαλύτερο πρόβλημα σήμερα είναι οι αδιάφοροι ιατροί. Στα νοσοκομεία ο ασθενής είναι ένα νούμερα, ένα βάρος, αφού ``πιάνει κρεββάτι΄΄ και πρέπει το συντομότερο να φύγει, αφενός γιατί κοστίζει στο ασφαλιστικό σύστημα και αφετέρου γιατί οι ημέρες νοσηλείας και ανάρρωσης κοστίζουν στο καπιταλιστικό σύστημα για τις ώρες απώλειας του υπαλλήλου - δούλου ο οποίος εργάζεται για το συμφέρον των μεγάλων εταιριών. Αλλά και η υγεία δεν είναι δωρεάν (μόνο σε κομμουνιστικά καθεστώτα η υγεία, όπως και η παιδεία, είναι δωρεάν). Όποιος δεν έχει ασφάλεια δεν τυγχάνει νοσοκομείακής περίθαλψης και πεθαίνει... Τουλάχιστον στην Ελλάδα υπάρχει σε κάποιες περιπτώσεις ελαστικότητα στο θέμα αυτό. Υπάρχει επίσης και το ταμείο απόρων.

5)Στα τμήματα επειγόντων περιστατικών (αλλά και στις κλινικές) των νοσοκομείων είναι εγκληματικό να εφημερεύουν ειδικευόμενοι ιατροι (residents) και όχι υπό την άμεση εποπτεία των επιμελητών (registrars). Είναι απαράδεκτο, λοιπόν, να εφημερεύουν ανειδίκευτοι ιατροί (junior doctors) που δεν έχουν την πείρα και τις γνώσεις να καλύψουν κάποιο σοβαρό περιστατικό, χωρίς την εποπτεία των επιμελητών ιατρών (registrars).

Επίσης στους ηλικιωμένους και τους χρόνια ασθενείς υπάρχει αδιαφορία και π.χ. σε έναν ηλικιωμένο με ανακοπή (ιδίως αν έχει άνοια) οι προσπάθειες ανάνηψης στην κλινική ή στο τμήμα επειγόντων (A&E ERs) πιθανώς να είναι ελάχιστες ως καθόλου (συνήθως κάνουν ένα καρδιογράφημα απλά για να διαπιστώσουν τον θάνατό του, ενώ όλα τα άλλα εντυπωσιακά (``ηλεκτροσόκ΄΄, αδρεναλίνη κτλ) γίνονται μόνο στις ταινίες (όπως το ``ER΄΄΄!) της τηλεόρασης! Άρα η ανάνηψη στα επείγοντα και η εντατική αφορούν περισσότερο νέους ασθενείς, αλλά και πάλι οι νέοι είναι συνήθως θύματα τροχαίων και τραυμάτων από όπλα και μαχάιρια, οπότε ακόμα και για αυτούς η πρόγνωση είναι κακή.

Αξίζει να σημειωθεί πως πρέπει να υπάχει έλεγχος αν οι ιατροί (ιδίως οι επιμελητές και οι καθηγητές) στην Ελλάδα παρίστανται στις εφημερίες τους ή αμοίβονται χωρίς να παρίστανται (π.χ. εφημερεύουν από το σπίτι τους), δεδομένου των καταγγελιών στα ΜΜΕ περί πλασματικών εφημεριών στο παρελθόν. Καλό θα ήταν ο εισαγγελέας σε κάθε νομό να έκανε μια φορά κάθε τόσο αιφνιδιαστική επίσκεψη στα νοσοκομεία και κέντρα υγείας της περιοχής για να ελέγξει αν όλοι οι ιατροί είναι στην θέση τους κατά την εφημερία τους και ιδίως αν έχουν αφήσει ανειδίκευτους ή ειδικευόμενους ιατρούς μόνους τους να αντιμετωπίσουν τα περιστατικά (κάτι που απογορεύεται)... Επίσης, να γίνεται έλεγχος αν υπάρχουν ελλείψεις σε ιατρικό εξοπλισμό και ιατροφαρμακευτικά αναλώσιμα και αν τυχόν υπάρχει να καλύπτεται άμεσα.

Στους περισσότερους ιατρούς υπάρχει η νοοτροπία του ``όποιος είναι να ζήσει θα ζήσει΄΄. Αυτό δείχνει μια πίστη στην ειμαρμένη, το μοιρογραφτό, αντί να πράξουν τα μέγιστα για να ζήσει ο οποιοσδήποτε ασθενής, είτε είναι ηλικιωμένος, είτε κακοποιός, είτε έχει άνοια, είτε μη μεταστατικό καρκίνο, είτε είναι τσιγγάνος, είτε είναι αλλοδαπός μετανάστης κτλ. Οι ιατροί οφείλουν να είναι αμερόληπτοι και να αντιμετωπίζουν όλους τους ασθενείς το ίδιο. Αλλά ποτέ δεν το κάνουν. Πριν λίγα χρόνια στην Ελλάδα, ο δήμαρχος Πάτρας έπαθε λιποθυμικό επεισόδιο και τον πήγαν στο νοσοκομείο. Τον είδαν οι καλύτεροι ιατροί - καθηγητές και σε χρόνο ρεκόρ βρήκε κρεββάτι στην εντατική (αν και στα ΜΜΕ ανακοινώθηκε πως ήταν απλά λιποθυμία!)... Μήπως θα έπρεπε να υπάρχει ίδια αντιμετώπιση και π.χ. στον τσιγγάνο θύμα τροχαίου;

Σε όσες χώρες δεν υπάρχουν (όπως στην Ελλάδα), θα πρέπει να δημιουργηθούν οι ειδικότητες A&E medicine (επείγουσα ιατρική που καλύπτει περισσότερο το τραύμα) και Acute Medicine (επείγουσα ιατρική που καλύπτει περισσότερο παθολογικά περιστατικά). Στην Αγγλία το πρώτο είναι ειδικότητα (περίπου 8 έτη) και το δεύτερο υποειδικότητα (περίπου 6 έτη) της εσωτερικής παθολογίας. Στην Ελλάδα υπάρχει ένα σεμινάριο επείγουσας ιατρικής του ΕΚΑΒ που διαρκεί 1 έτος!

Άλλο πρόβλημα σήμερα στην Ελλάδα είναι πως συχνά βάζουν ``ιατρουδάκια΄΄, δηλαδή ανειδίκευτους ιατρούς (junior doctors) ή ειδικευόμενους; (υπό ειδίκευση) ιατρούς να υποδέχονται ασθενείς στα κέντρα υγείας, στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, στο τμήμα επειγόντων (A&E) και να εφημερεύουν στις κλινικές των νοσοκομείων! Οι επιμελητές ιατροί (registrars) δεν ελέγχονται αν παρίστανται εξ ολοκλήρου στην εφημερία τους και για το αν αφήνουν ή όχι μόνους τους τους ειδικευόμενους ιατρούς να αντιμετωπίσουν (έστω και αρχικά) κάποιο σοβαρό περιστατικό. Αλλά και οι καθηγητές και γενικότερα όλοι οι εφημερεύοντες ιατροί δεν ελέγχονται αν παρίστανται στην εφημερία τους. Είναι οι λεγόμενες πλασματικές εφημερίες που για να αντιμετωπιστούν προτείνω ο εισαγγελέας σε κάθε νομό μιά φορά κάθε τόσο να κάνει αιφνιδιαστικό έλεγχο στα νοσοκομεία της περιοχής για να δει αν όλοι οι ιατροί είναι στην θέση τους.

6)Τα τμήματα επειγόντων περιστατικών πρέπει να είναι άρτια εξοπλισμένα με σύγχρονα μηχανήματα και ομάδα (team) έμπειρων ιατρών και νοσηλευτών ειδικευμένων στα επείγοντα. Πρέπει να είναι στα πρότυπα των ERs και TRAUMA των ΗΠΑ... Χρειάζονται, παράλληλα, και ειδικά κέντρα τραύματος για ενήλικες και επίσης για παιδιά (στην Ελλάδα δεν υπάρχει).

Αλλά και ο χρόνος ανάρρωσης πρέπει να είναι σύντομος γιατί η ανάρρωση κοστίζει το καπιταλιστικό σύστημα σε χαμένες ώρες εργασίας για τις μεγάλες εταιρίες! Παράλληλα, πολλές εξετάσεις (εργαστηριακές και απεικονιστικές όπως αξονική CT και μαγνητική MRI) δεν δικαιολογούνται από την ασφάλεια του ασθενή, παρόλο που μπορεί να είναι απαραίτητες για την διάγνωση κα/ή θεραπεία του ασθενούς... Αυτό συμβαίνει ιδίως στις ΗΠΑ. Οι ασφαλιστικές εταιρίες, εντασσόμενες και αυτές στο καπιταλιστικό σύστημα, απαιτούν και αυτές το μέγιστο κέρδος με όσο το δυνατόν ελάχιστο κόστος. Σε πολλές χώρες (όπως στις ΗΠΑ) αυτές κατευθύνουν την ιατρική περίθλαψη στα νοσοκομεία. Σε ό,τι αφορά την έρευνα στην ιατρική, αυτή σήμερα κατευθύνεται από μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες και ιδιωτικά ινστιτούτα βιοτεχνολογίας που μάλιστα έχουν στα χέρια τους ``επικίνδυνα παιχνίδια΄΄ όπως η κλωνοποίηση και η εμβρυομηχανική.

7)Τα ασθενοφόρα πρέπει να είναι άρτια εξοπλισμένα με όλα τα απαραίτητα μηχανήματα και φάρμακα και οι νοσηλευτές των ασθενοφόρων να είναι σε θέση να προσφέρουν προχωρημένες Α΄Βοήθειες όπως οι αντίστοιχοι paramedics των ΗΠΑ. Στην Ελλάδα επικρατεί η βλακώδης άποψη πως προχωρημένες Α? Βοήθειες θα πρέπει να κάνουν μόνον ιατροί, αλλά αυτό δεν συμβαίνει στα ασθενοφόρα άλλων πιο προηγμένων χωρών, αλλά ούτε υπάρχουν τόσοι ιατροί για να καλύψουν όλα τα ασθενοφόρα... Απλά το καλύτερο σύστημα είναι των PARAMEDICS των ΗΠΑ.

8)Πρέπει να υπάρχει διεθνής ντιρεκτίβα σχετικά με το τι είναι και τι δεν είναι ``ευθανασία΄΄. Νομικά, η μη παροχή ιατρικής περίθαλψης που οδηγεί στον θάνατο του ασθενή είναι ευθανασία, αν και θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε και ``ανθρωποκτονία! Αλλά υπάρχει και η ηθική... Για παράδειγμα δεν θεωρείται ηθικό να γίνεται ανάνηψη σε κάποιον με μεταστατικό καρκίνο ή σε κάποιος ηλικιωμένος με βαρύ εγκεφαλικό να μπει την εντατική (και να στερήσει το κρεββάτι από κάποιον νεότερο) ή να γίνει ανάνηψη σε κάποιον ηλικιωμένο με άνοια που έπαθε ανακοπή. Βέβαια ότι τα παραπάνω δεν είναι ηθικά δεν σημαίνει ότι είναι και νομικά κατοχυρωμένα...

Στις περισσότερες χώρες δεν υπάρχουν νομικές ντιρεκτίβες και ο ιατρός είναι νομικά ακάλυπτος! Έτσι, χωρίς ντιρεκτίβα κατοχυρωμένη από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (ΠΟΥ/ WHO) και επικυρωμένη από όλα τα κράτη, υπάρχει ο κίνδυνος ο ιατρός να μετατρέπεται σε Θεό και να αποφασίζει (σαν τον Δρα Μέγκελε στο Άουσβιτς) για τη ζωή ή τον θάνατο του ασθενούς και το πρόβλημα είναι ιδιαίτερο για ασθενείς ηλικιωμένους ή με άνοια ή με πνευματική καθυστέρηση ή με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο όπου η μη παροχή ιατρικής ανάνηψης ισοδυναμεί με ``ευθανασία΄΄, δήθεν για το καλό του ασθενή, ``για να μην ταλαιπωρείται΄΄.... Επαναλαμβάνεται ότι νομικά ο ιατρός είναι ακάλυπτος στις περισσότερες χώρες για παρόμοια ηθικά ζητήματα!

Παράλληλα, πρέπει να υπάρχει νομική κατοχύρωση και διεθνής ντιρεκτίβα από τον ΠΟΥ σχετικά με το πότε γίνεται η αποσύνδεση του ασθενούς από τα μηχανήματα της εντατικής που πάλι ισοδυναμεί με ευθανασία... Εκεί υπάρχει ο κίνδυνος συγγενείς που επιθυμούν την περιουσία του ασθενή, να ``βιαστούν΄΄ να υπογράψουν για την αποσύνδεση του ασθενή από τα μηχανήματα. Αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις ασθενών που συνήλθαν από κώμα πολλών ετών...

9)Είναι απαραίτητη η επάρκεια των νοσοκομείων σε κρεββάτια ΜΕΘ (Μονάδα Εντατικής Θεραπείας) ICU (Intensive Care Unit) και ΜΑΦ (Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας) ITU (Intensive Therapy Unit) ώστε να μην αποκλείονται ασθενείς (ιδίως ηλικιωμένοι και καρκινοπαθείς χωρίς μεταστατικό καρκίνο) και να πεθαίνουν...

Παράλληλα, είναι απαραίτητα τα ιατρεία πόνου και παρηγορητικής φροντίδας (palliative care), ιδιαίτερα χρήσιμα σε καρκινοπαθείς και ασυλικά περιστατικά. Στην Ελλάδα υπάρχει μόνον 1, στην Αθήνα...

10)Τέλος, απαραίτητη είναι και η κάλυψη των κενών των νοσοκομείων σε νοσηλευτές και ιατρούς. Αλλά χρειαζόμαστε καλούς νοσηλευτές/ νοσηλεύτριες και καλούς ιατρούς που να ενδιαφέρονται για τον ασθενή (empathy)...

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Οι καταγγελίες που αναφέρθηκαν στο άρθρο βασίζονται σε έρευνες των ΜΜΕ και έτσι είναι αδύνατον να επιβεβαιωθεί η αξιοπιστία τους, οπότε να μην γίνουν αποδεκτές a priori. Ο συγγραφές δεν υιοθετεί καμία από τις αναγραφόμενες καταγγελίες, απλά τις αναφέρει για να δώσει έμφαση στο άρθρο αυτό. Σημασία δεν έχει τόσο αν ισχύουν οι παραπάνω καταγγελίες, αλλά το βαθύτερο μήνυμα του κειμένου.: χρειάζονται ακόμα πολλά βήματα βελτίωσης στην Ελλάδα και αλλαγής της νοοτροπίας των Ελλήνων... Είμαι όμως αισιόδοξος ότι η Ελλάδα θα ακολουθήσει το παράδειγμα άλλων πιο σοβαρών ευρωπαϊκών χωρών. Έστω και σε 30 χρόνια!

ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ

Μπορεί να υπάρχουν φτωχές χώρες με χαμηλού επιπέδου σύστημα υγείας, αλλά και σε ``προηγμένες΄΄ χώρες υπάρχουν πολλά προβλήματα. Σε πολλές χώρες, ιδίως στις καπιταλιστικές ΗΠΑ και Αγγλία, οι ιατροί - ιδίως οι ειδικευόμενοι (π.χ. οι juniors και οι SHOs) δουλεύουν σαν σκλάβοι. Τοι ωράριο είναι ``λάστιχο΄΄ και συχνά (π.χ. στην Αγγλία) αντί 8ώρου ο ιατρός εργάζεται 2 και 3 ώρες παραπάνω. Οπότε γυρνάει σπίτι του αργά το απόγευμα, έχει δείπνο και κοιμάται. Δηλαδή, αντί να δουλεύει για να ζει, ζει για να δουλεύει! Στην Αγγλία το συμβόλαιο για ιατρούς (π.χ. SHO) στα νοσοκομεία είναι 6μηνο! Απαράδεκτο είναι επίσης το γεγονός ότι στην Αγγλία σε πολλές αιτήσεις εργασίας (application forms) ζητάνε να συμπληρώσεις λεπτομέρειες όπως αν είσαι ομοφυλόφιλος ή όχι, αν είσαι ανάπηρος, από ποια ακριβώς φυλή είσαι (π.χ. μαύρος Καραϊβικής) και άλλα φασιστικά. Είναι άξιον απορίας γιατί το GMC δεν αντιδρά σε αυτό, αλλά και στα παραπάνω.

Αλλά τι αντίδραση να γίνει όταν ουσιαστικός συνδικαλισμός δεν υπάρχει στις καπιταλιστικές χώρες. Αλλά και στις ΗΠΑ το σύστημα είναι υποδουλωμένο στις ασφαλιστικές εταιρίες και χιλιάδες Αμερικανοί είναι ανασφάλιστοι. Δείτε και το ντοκιμαντέρ του Μουρ. Αν κάνουμε σύγκριση συστημάτων υγείας, τότε το καλύτερο σύστημα υγείας είναι της Κούβας! Είναι άλλωστε δωρεάν και δεν είναι υποδουλωμένο στις ασφαλιστικές και φαρμακευτικές εταιρίες...

ΠΡΟΣΟΧΗ

Το ότι υπάρχουν προβλήματα στα συστήματα υγείας δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και στις προηγμένες χώρες. Σε πολλές χώρες όπως οι καπιταλιστικές ΗΠΑ και Αγγλία οι ιατροί (ιδίως οι ειδικευόμενοι) δουλεύουν ατέλειωτες ώρες σαν σκλάβοι και μάλιστα σε απλήρωτες υπερωρίες. Ο μισθός όσο μεγάλος και να είναι δεν έχει νόημα, αφού όταν γυρνάνε το βράδυ στο σπίτι απλά τρώνε δείπνο και κοιμούνται (δεν έχουν χρόνο καν για σεξ ή να δουν μια ταινία). Δηλαδή ζουν για να δουλεύουν και δεν δουλεύουν για να ζουν. Στις ΗΠΑ οι ιατρικές πράξεις και τα ιατρικά νοσήλεια είναι υποδουλωμένα στις ασφαλιστικές εταιρίες που αποφασίζουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει με το να δικαιολογήσουν μια ιατρική εξέταση ή εγχείρηση.

Η προσωπική μου άποψη είναι να υπάρχει δωρεάν υγεία για όλους όπως στα σοσιαλιστικά κράτη. Και μάλιστα όλοι να έχουν πρόσβαση σε μονάδα εντατικής θεραπείας (ΙΤU) αν το χρειαστούν. Δεν μπορεί να πληρώνουν μια ζωή το ασφαλιστικό τους ταμείο (medi care στις ΗΠΑ) και να τυγχάνουν κάκιστης περίθαλψης.

Σχετικά με τα υποτιθέμενα καλά νοσοκομεία των ανεπτυγμένων χωρών καταρχάς πέρα από υποδουλωμένα στις ασφαλιστικές εταιρίες, συχνά δεν είναι καθόλου καλά. Είδα προχθές ένα ντοκιμαντέρ για κάποια ιατρικά περιστατικά σε νοσοκομεία της Αγγλίας και έφριξα. Για παράδειγμα κάποιος ηλικιωμένος με κοιλιακό άλγος έκανε αξονική τομογραφία (αν και πάλι είναι υπερβολική η χρήση της σε επείγοντα λόγω χρόνου) και αποδείχθηκε ότι είχε θρόμβωση μεσεντερίου (αρτηρίας στηνκοιλιά). Ο χειρουργός που ήλθε με το κουστούμι του (σαν πλασιέ) του είπε πως αν θα τον εγχείριζε θα πέθαινε στο χειρουργείο. Όμως δεν του τόνισε πως ούτως ή άλλως μάλλον θα πέθαινε αν δεν χειρουργείτο. Τελικά δεν εγχειρίστηκε και πέθανε. Ίσως ο χειρουργός να μην ήθελε να τον έχει στις στατιστικές θνησιμότητας των χειρουργείων του...

Θυμήθηκα έναν μαιευτήρα γυναικολόγο που στην ενημέρωση μιας εγκύου για την αμνιοπαρακέντηση τόνιζε το ποσοστό αποβολής που είναι 5% (αν και είναι 0.5 - 1% την 16η εβδομάδα κύησης, καθώς και 4% αν γίνει βιοψία χοριονικών λαχνών) χωρίς να τονίζει ότι εφόσον ανιχνευτούν τυχόν προβλήματα στο έμβρυο η υποψήφια μητέρα θα γλιτώσει από μια ταλαιπωρία εφ όρου ζωής αν το παιδί έχει κάποια αναπηρία... Επίσης, σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Αυστραλία, όπου η αποκτήνωση περισσεύει της οικονομικής ευμάρειας, οι ιατροί λένε στον ασθενή -``έχεις καρκίνο και θα πεθάνεις σε τάδε μήνες΄΄, αν και σε πολλά βιβλία επικρατεί η άποψη να ενημερώνουμε στον ασθενή μόνον σε αυτά που θέλει και σε αυτά που θα αντέξει να ακούσει. Φυσικά να τον ενημερώνουμε για τη νόσο, αλλά αν δεν θέλει να ακούσει την πρόγνωση, να το σεβαστούμε. Άλλωστε υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που οι ιατροί είχαν ξεγράψει και τελικά έζησαν πολλά χρόνια...

Συμπερασματικά, ο καθένας ιατρός κάνει και λέει ότι θέλει. Δεν υπάρχει διεθνής βιβλιογραφία, ούτε υπάρχουν διεθνή standard, πρωτόκολλα και οδηγίες (guidelines) π.χ. της παγκόσμιας οργάνωσης υγείας (WHO). Έχουμε χωριστεί σε φατριές όπως το ευρωπαικό μοντέλο (π.χ. EPLS), το αμερικανικό μοντέλο (π.χ. ΑTLS, APLS) κτλ.

Σε άλλο περιστατικό της παραπάνω εκπομπής για την Αγγλία, μια ηλικιωμένη χτυπησε το κεφάλι και όταν έφθασε στο νοσοκομείο δεν την υποδέχθηκε ομάδα που θα έκανε τον αλγόριθμο των ABCDEs και γενικά δεν ακολουθήθηκε το ATLS. Mάλιστα φώναξαν ορθοπαιδικό (είχε κάταγμα στο αντιβράχιο) από την πρώτη στιγμή, ο οποίος έκανε παντελώς λάθος τον έλεγχο επιπέδου συνείδησης (μάλιστα δεν υπολόγισε καν το GCS). Μάλιστα πάλι έσπευσαν να κάνουν άμεσα αξονική τομογραφία σε αντίθεση με το ATLS και πρωτού ολοκληρωθεί η δευτεροβάθμια εκτίμηση (secondary survey). Σκέτο μπάχαλο σε μια χώρα με υποτίθεται καλό επίπεδο περίθαλψης (ΝΗS). Αλλά το αν το σύστημα περίθαλψης είναι καλό ή όχι δεν αξιολογείται από κανέναν με αξιόπιστα κριτήρια π.χ. από την παγκόσμια οργάνωση υγείας (WHO). Επαναλαμβάνω, στο τέλος μπορεί να αποδειχθεί πως το καλύτερο σύστημα υγείας είναι της Κούβας...

Οι ιατροί, πέρα από σκλάβοι, είναι παντελώς ακάλυπτοι νομικά σε ηθικά ζητήματα π.χ. αν θα κάνουν ανάνηψη σε κάποιον καρκινοπαθή με ανακοπή καρδίας. Τα χαζοβιβλία λένε ότι είναι ανήθικο να γίνει, αλλά δεν υπάρχει κανένας νόμος για τα περισσότερα ηθικά ζητήματα και έτσι οι συγγενείς μπορεί να μηνύσουν τους ιατρούς. Γενικά ο κόσμος έχει γίνει βρωμερός και ελεεινός.

Οι ιατροί εργάζονται υπό την πίεση μηνύσεων... Μάλιστα πολλοί ασθενείς έρχονται στο νοσοκομείο και λένε -``ιατρέ απλά δώσε μου κάποιο φάρμακο΄΄ (λες και ο ιατρός είναι φαρμακοποιός) και αν ο ιατρός τους συστήσει εισαγωγή στο νοσοκομείο για διερεύνηση αυτοί φεύγουν χωρίας καν να υπογράψουν ότι δεν δέχονται την εισαγωγή. Και αν πεθάνουν στο σπίτι, οι συγγενείς τους κάνουν μήνυση στον ιατρό! Επίσης, θυμήθηκα έναν ιατρό που πήγε να βοηθήσει σε κάποιο τροχαίο ατύχημα, όμως το θύμα είχε σοβαρά τραύματα και πέθανε. Παρά ταύτα, οι συγγενείς του θύματος κατέθεσαν μήνυση στον ιατρό γιατί δεν έσωσε το θύμα!

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Τα εντυπωσιακά που βλέπουμε στις ταινίες (όπως το ΕR) για τα νοσοκομεία σπάνια συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Ιδίως αν είσαι ηλικιωμένος (και μάλιστα με άνοια), διανοητικά ανάπηρος ή είσαι άστεγος ή ανοίκεις σε κάποια φυλετική μειονότηατα. Το σύστημα τότε με την κακή λειτουργία του λειτουργεί σαν μορφή ευθανασίας. Αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει τους πολιτικούς αφού αν πάθουν κάτι έχουν τα καλύτερα ιδιωτικά νοσοκομεία με τους καλύτερους θεράποντες καθηγητές. Άλλωστε ξεχνάμε πως το καπιταλιστικό σύστημα ευνοεί την ιδιωτική υγεία και όλα κοστολογούνται. Έτσι στις ΗΠΑ όποιος δεν έχει να πληρώσει το νοσοκομείο πεθαίνει...