ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
- TZEHMΣ ΜΑΝΟΣ
ΜΑΡΙΑ
ΑΓΓΕΛΙΔΟΥ Η ΜΕΓΑΛΗ
ΖΩΓΡΑΦΟΣ
Η
Μαρία Αγγελίδου
γεννήθηκε στο
Ναύπλιο όπου
και άρχισε να
ασχολείται σε
νεαρή ηλικία
με τη ζωγραφική.
Αργότερα εγκαταστάθηκε
στην Αθήνα και
πρώτος της δάσκαλος
ήταν ο Α. Βασιλικώτης.
Το 1956 φοίτησε στην
Ανώτερη Σχολή
Καλών Τεχνών
με καθηγητή τον
μεγάλο Έλληνα
ζωγράφο, Γιάννη
Μόραλη. Με αφορμή
εξαιρετικές
κριτικές σε διεθνείς
εκθέσεις στο
Παρίσι: ``ART LIBRE΄΄ 1959 και
1960, στο GRAND PALAIS Ελλήνων
και ξένων κριτικών,
η Μαρία Αγγελίδου
έφυγε στο Παρίσι
με ΥΠΟΤΡΟΦΙΑ
ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ. Εκεί φοίτησε
στην Ακαδημία
DE LA GRANDE CHAUMIERE με καθηγητή
τον M. YVES BRAYER, πρόεδρο
της Ακαδημίας
Τεχνών των Παρισίων
και καθηγητή
της ECOLE SUPERIEURE DES BΕAUX ARTES, ο οποίος
της απένειμε
δίπλωμα με άριστες
συστάσεις. Αξίζει
να σημειωθεί
πως σε διεθνή
έκθεση ζωγραφικής
στο Παρίσι, ανάμεσα
σε αυτούς που
υπέγραψαν στο
βιβλίο επισκεπτών
της Μαρίας Αγγελίδου
ήταν ο JACQUES SHIRAC, Δήμαρχος
Παρισίων και
μετέπειτα ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ, ο οποίος
έγραψε την φράση:
"FANTASTIQUΕ" (ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ)
για
τα έργα της Μαρίας
Αγγελίδου. Η Μαρία
Αγγελίδου δημιούργησε
μια ιδιαίτερη τεχνοτροπία
στα έργα της που
σχετίζεται με
τον χώρο του μεταφυσικού
και της ύπαρξης
κρυμμένων προσώπων
και συναισθημάτων.
Αναλυτικά οι
διακρίσεις της
Μαρίας Αγγελίδου
είναι:
Α)Πανελλήνιες
εκθέσεις στο
Ζάππειο: 1957, 1960, 1963, 1969,
1971 και 1975.
Β)Πολλές
ατομικές εκθέσεις
στην Ελλάδα: ``Ζυγός΄΄
1958, Ξενοδοχείο
``Μεγάλη Βρετανία΄΄
Ναυπλίου 1959, Δημαρχείο
Χίου 1960, Ξενοδοχείο
``Ξενία΄΄ Ναυπλίου
1969, ``Νέες Μορφές΄΄
1964, ``Νέα Γκαλερί΄΄
(``Ηπίτη΄΄, Πλάκας)
1965, ``Θόλος΄΄ 1968, Δημοτική
Βιβλιοθήκη Ναυπλίου
1966, ``Θυμέλη΄΄ 1983, Πολιτιστικό
Κέντρο του Δήμου
Αθηναίων 1993 και
πολλές άλλες.
Γ)Ομαδικές
εκθέσεις: ``Ελληνοαμερικανική
Ένωση΄΄, Θεσσαλονίκη,
Ναύπλιο, Άργος,
Πάτρα, Τρίπολη,
Καλαμάτα, Ηράκλειο
Κρήτης, GALERIE ``ΑΕΝΑΟΝ΄΄
1992 και 1994 κ.α.
Δ)Διεθνείς
εκθέσεις εξωτερικού:
1964 διεθνής BIENNALE Αλεξανδρείας,
1970 διεθνής BIENNALE Ζάγκρεμπ,
1974 διεθνής BIARRITZ GALERIE VALLOMBREUSE.
Ε)Ατομικές
εκθέσεις Παρισίων:
GALERIE ``MOUFFE΄΄ 1960, HIER ET DEMAIN 1960 και
1961, GALERIE ``DUNKAN΄΄ 1977,
όπου σε FESTIVAL καλύτερων
εκθέσεων της
χρονιάς της απενεμήθη
το ΑΡΓΥΡΟΥΝ
ΜΕΤΑΛΛΙΟΝ ΤΗΣ
ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
GRAND PRIX HUMANITAIRE DE FRANCE AVEC MEDAILLE D'ARGENT.
ΣΤ)Μεγάλες
διεθνείς εκθέσεις
στη Γαλλία.: α)Σαλόνι
Ανεξαρτήτων,
Παρίσι: 1981, 1983 και
1985. β)COTE D’AZUR, Απονομή
ΤΕΛΙΚΟΥ για το
GRAND PRIX, 1985. γ)CANNES SALLE CARNOT PALAIS DE CONGRΕS, ειδικό
δίπλωμα, 1987. δ)ARLES SALLE VAN GOGH, ΒΡΑΒΕΙΟ
ΕΞΟΧΟΤΗΤΟΣ, 1987. ε)AIX EN PROVENCE SALLE VAN GOGH, Ειδική
Μνεία, 1987.
ΕΡΓΑ
ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΑΓΓΕΛΙΔΟΥ
ΕΥΡΙΣΚΟΝΤΑΙ
ΣΕ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ,
ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ,
ΙΔΙΩΤΕΣ, ΣΥΛΛΕΚΤΕΣ
κτλ. Η Μαρία Αγγελίδου
διατέλεσε μέλος
του Καλλιτεχνικού
Επιμελητηρίου
Ελλάδος και δια
ένα έτος διατέλεσε
γενικός γραμματέας.
Οι μεγάλες της
διακρίσεις δεν
αναφέρονται
καν από το Βιβλίο
των Ελλήνων Ζωγράφων.
Όταν η Μαρία Αγγελίδου
έκανε τη ανοησία
να ξαναγυρίσει
στην Ελλάδα την
περίμενε η αδιαφορία,
τόσο του υπουργείου
πολιτισμού, όσο
και του δήμου
Αθηναίων. Η Αγγελίδου
σήμερα ζει ζωγραφίζοντας
στο ατελιέ της
στην Αθήνα και
δεν καταδέχεται
να παρακαλέσει
τους πτωχούς
τω πνεύματι που
ασχολούνται
με τον ελληνικό
πολιτισμό να
της διοργανώσουν
έκθεση των έργων
της ή τουλάχιστον
να συμπεριλάβουν
τα έργα της σε
κάποια έκθεση.
Είναι
γεγονός ότι στην
Ελλάδα υπήρχαν
και υπάρχουν
κυκλώματα σε
όλους τους χώρους,
από τη πολιτική
και τα πανεπιστήμια,
μέχρι την τέχνη.
Οι διάφορες εταιρίες
(δισκογραφικές,
θεατρικοί επιχειρηματίες,
εκδότες) έχουν
εμπορευματοποιήσει
πλήρως τον πολιτισμό.
Το δε υπουργείο
πολιτισμού χαρακτηρίζεται
από ευνοιοκρατία
(με τις επιδοτήσεις)
και από αθηνοκεντρισμό.
Δυστυχώς, σε όλους
τους τομείς του
πολιτισμού σήμερα
αναδεικνύονται,
ως επί το πλείστον,
άτομα ατάλαντα.
Για παράδειγμα
ηθοποιοί που
προεβλήθησαν
σε κάποια τηλεοπτική
σειρά, αργότερα
αναδείκτηκαν
στο θέατρο, ακόμα
και στην Επίδαυρο.
Στην Επίδαυρο
έπαιξαν πολλοί
ηθοποιοί που
διέπρεψαν σε
τηλεοπτικές
σειρές... Είναι
γεγονός ότι στην
σημερινή Ελλάδα
οι φελλοί, όχι
μόνον επιπλέουν,
αλλά και παράγουν
υποκουλτούρα
που διαφθείρει
τους νέους. Επίσης,
στην Ελλάδα πάντοτε
πλεόναζε ο φθόνος.
Στην Αθήνα οι
αρχαίοι Έλληνες
εξόρισαν τον
Αναξαγόρα, τον
Πρωταγόρα και
τον Θουκυδίδη,
εξανάγκασαν
τον Αριστοτέλη
να φύγει από την
πόλη και εκτέλεσαν
τον Σωκράτη. Οι
Έλληνες ήταν,
επίσης , αυτοί
που φυλάκισαν
στο Ναύπλιο (στο
Παλαμήδι) τον
Θεόδωρο Κολοκοτρώνη,
τον αγωνιστή
που αν δεν πολεμούσε
στην επανάσταση
του 1821 κατά των
Τούρκων, η χώρα
θα ήταν σήμερα
ακόμα υπό την
κατοχή τους. Τον
φθόνο των συμπατριωτών
της δέχθηκε και
η Μαρία Αγγελίδου
και γενικά όποιος
Έλληνας διέπρεψε
και ήταν εκτός
κυκλώματος.
Σήμερα,
η Μαρία Αγγελίδου
ζει με μια πενιχρή
τιμητική σύνταξη
του υπουργείου
πολιτισμού και
ζωγραφίζει ακόμα
στο ατελιέ της.
Το υπουργείο
πολιτισμού και
ο δήμος Αθηναίων
έχουν αδιαφορήσει
πλήρως να τιμήσουν
την προσφορά
της Μαρίας Αγγελίδου
στη ζωγραφική,
όχι απλά με κάποιο
μετάλλιο, αλλά
διοργανώνοντας
έκθεση των έργων
της. Η Μαρία Αγγελίδου
αγαπάει την Ελλάδα
και αν και έζησε
αρκετά χρόνια
στη Γαλλία, τελικά
(κακώς) επέστρεψε
στην (αδιάφορη)
χώρα της. Σήμερα
η Μαρία Αγγελίδου
σκέπτεται την
πιθανότητα να
μετοικήσει δια
παντός στη Γαλλία
στην οποία είναι
αναγνωρισμένη
η αξία της. Από
την άλλη, έχει
προτάσεις και
από τις ΗΠΑ. Είναι
εξαιρετικά λυπηρό
να μην υπάρχει
ενδιαφέρον από
τους Έλληνες.
Η
Μαρία Αγγελίδου
πέθανε στην Αθήνα,
ξεχασμένη, στην
κλινική ΙΑΣΩ
από καρκίνο του
πνεύμονος τον
Νοέμβριο του
2004. Ετάφη στην ιδιαίτερή
της πατρίδα το
Ναύπλιο όπου
και μένει η αδελφή
της.
|
