| ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
- TZEHMΣ ΜΑΝΟΣ
ΑΜΕΣΗ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Σήμερα,
ο καπιταλισμός
είναι το οικονομικό
και πολιτικό
σύστημα που χαρακτηρίζει
σχεδόν όλα τα
κράτη. Τα αποτελέσματά
του είναι γνωστά:
ανεργία, ανέχεια,
εκμετάλλευση,
αύξηση του ανοίγματος
της ψαλίδας των
ανισοτήτων μεταξύ
ευπόρων και ασθενέστερων
οικονομικά τάξεων,
ευνοιοκρατία,
ανισότητα, αναξιοκρατία,
ανομία και καταστροφή
του περιβάλλοντος.
Ο καπιταλισμός
ευνοεί μόνον
τους πλουσίους
και τις μεγάλες
εταιρίες. Σε καμιά
περίπτωση ο καπιταλισμός
δεν ευνοεί άλλη
κοινωνική τάξη
πλην των ευπόρων.
Το απίστευτο
είναι πως ούτε
τους εύπορους
ευνοεί στην πραγματικότητα,
αφού πλέον το
μεγάλο ψάρι τρώει
το μεγάλο και
επιβιώνουν οι
μεγαλοκαρχαρίες!!!
Η μόνη λύση σήμερα
φαίνεται να είναι
ο συμβιβασμός
με το κατεστημένο
ή η αναρχία. Ο αναρχισμός
δεν αποτελεί
λύση, αφού δεν
προτείνει καμία
καινούργια πρόταση
για την καλύτερη
διακυβέρνηση
των κρατών. Θα
μπορούσε να υποστηρίξει
κανείς πως τουλάχιστον
με την διαμαρτυρία
του λαού θα μπορούσε
να αλλάξει το
πολιτικό σκηνικό.
Αλλά η αγελαία
μάζα πάλι δεν
προτείνει κάποιο
νέο πολιτικό
σύστημα που θα
αντικαταστήσει
τον καπιταλισμό.
Από την άλλη, ο
λαός σήμερα είναι
πνευματικά ευνουχισμένος
(από τα ΜΜΕ) και
πολιτικά αδιάφορος.
Η υπερεξειδίκευση
έχει επιφέρει
πνευματική μονομέρεια.
Με απλά λόγια,
ο λαός αδιαφορεί
για την πνευματική
του καλλιέργεια
και είναι πολιτικά
αδιάφορος. Στα
κράτη που η ψήφος
δεν είναι υποχρεωτική
(ΗΠΑ, Γαλλία) μικρό
ποσοστό των πολιτών
ψηφίζουν. Και
όμως, στις ΗΠΑ
- με την υποτιθέμενη
συναίνεση των
πολιτών, μέσω
της ψήφος τους
- εκλέγεται ο πρόεδρος
που είναι και
πλανητάρχης
(ουσιαστικά είναι
ανδρείκελο των
πολυεθνικών
εταιριών, των
εταιριών πετρελαίου
και των βιομηχανιών
όπλων που κατασκευάζουν
πολέμους).
Η απαξίωση της
πολιτικής είναι
παγκόσμιο φαινόμενο.
Δυστυχώς, σήμερα
οι υπήκοοι έχουν
συνειδητοποιήσει
πως πλέον ``το παιχνίδι
είναι στημένο΄΄
και ότι οι πολιτικοί
είναι εκτελεστικά
όργανα των κεφαλαιοκρατών.
Το χειρότερο
είναι πως η απαξίωση
αυτή είναι ιδιαίτερα
χαρακτηριστική
στους νέους, το
πιο ζωτικό τμήμα
του λαού. Σήμερα,
ο άνθρωπος δεν
είναι - αριστοτελικά
- πολιτικό ζώο,
δεν είναι ενεργός
πολίτης, αλλά
άβουλος υπήκοος.
Ο υπήκοος σήμερα
στηρίζει τον
ετεροπροσδιορισμό
του με την αδιαφορία
του για πολιτική
ενημέρωση (αλλά
και τα ΜΜΕ είναι
κατευθυνόμενα
από το σύστημα
και κάνουν πλύση
εγκεφάλου) και
την επιπολαιότητά
του, όταν ψηφίζει
στις εκλογές
τους υπηρέτες
του κεφαλαίου
ή τους τυράννους.
Επίσης, δεν διαμαρτύρεται
έμπρακτα στο
σύστημα που προάγει
την ανεργία, την
κοινωνικοοικονομική
ανισότητα και
την καταστροφή
του περιβάλλοντος,
συμμετέχοντας
σε οργανώσεις
ενεργών πολιτών
ή απλά στέλνοντας
στους υπεύθυνους
επιστολή ή email διαμαρτυρίας.
Το θέμα είναι
τι μπορεί να κάνει
σήμερα το ``λούμπεν
προλεταριάτο΄΄,
δηλαδή η πλειοψηφία
του λαού που δεν
έχει ουσιαστικό
πόρο ζωής, ούτε
πολιτική συνείδηση;
Στην πράξη, σήμερα,
απειροελάχιστο
τμήμα του λαού,
σε ορισμένα κράτη,
διαμαρτύρεται
(συνήθως το κράτος
αφήνει τους διαδηλωτές
να διαδηλώνουν
σαν βλάκες με
πλακάτ στο πεζοδρόμιο).
Η διαμαρτυρία,
όταν δηλητηριάζεται
από τα έκτροπα
κάποιων ανεγκέφαλων,
καταστέλλεται
βίαια από την
αστυνομία και
έτσι ακυρώνεται
πλήρως το μήνυμα
της διαδήλωσης.
Αλλά και όταν
η διαδήλωση είναι
ειρηνική, τότε
δεν πουλάει από
τα ΜΜΕ και έτσι
δεν την προβάλλουν
(τα ΜΜΕ, ως θεραπαινίδες
του συστήματος,
έχουν και αυτά
καπιταλοποιηθεί
και προβάλλουν
ότι πουλάει, δηλαδή
ότι πιο ευτελές).
Θα μπορούσε κάτι
να γίνει αν σε
όλα τα κράτη η
πλειοψηφία του
λαού κατέβαινε
στους δρόμους
και διαδήλωνε
κατά της παγκοσμιοποίησης,
του καπιταλισμού
και της καταστροφής
του περιβάλλοντος,
μαζί. Αλλά πώς
θα γίνει αυτό
όταν οι υπήκοοι
(όχι πολίτες) είναι
αδιάφοροι; Επί
τη ευκαιρία, είναι
απαράδεκτο περιβαλλοντολογικές
οργανώσεις να
διαδηλώνουν
κατά της περιβαλλοντικής
καταστροφής,
χωρίς να στηλιτεύουν
τον καπιταλισμό
και τις ΗΠΑ που
τον συντηρούν
(άλλωστε, το 25% των
εκπεμπόμενων
αερίων που μολύνουν
τον αέρα προέρχονται
από τα φουγάρα
των ΗΠΑ).
Ο καπιταλισμός
έχει διαβρώσει
τον κοινωνικό
ιστό και έχει
διαλύσει κάθε
συνδετικό δεσμό
μεταξύ των υπηκόων
που έχουν χωριστεί
στους βολεμένους
- έχοντες και στους
μη έχοντες, και
έτσι είναι αδύνατον
να ενωθούν σε
κοινό αγώνα κατά
της αδικίας. Αυτό
ενισχύεται από
τον ατομικισμό
των πολιτών που
κλείνονται στο
καβούκι τους
(μερικοί στον
χρυσελεφάντινο
πύργο τους), αδιαφορώντας
για τον κόσμο
γύρω τους. Αλλά
και ενωμένοι
να είναι, ως γνωστόν
ο ρωμαϊκός όχλος
(τουλάχιστον
αυτός είχε άρτον,
σε αντίθεση με
σήμερα που έχει
μείνει μόνον
το θέαμα των ΜΜΕ)
έχει τη νοητική
κατάσταση μικρού
παιδιού (τώρα
θυμήθηκα και
τις βιομηχανίες
κινηματογράφου
στων ΗΠΑ που έχουν
ως δόγμα να αντιμετωπίζουν
τους θεατές σαν
μικρά παιδιά).
Σήμερα, η μόνη
λύση είναι η άμεση
δημοκρατία και
η επιστροφή, με
έναν νέο διαφωτισμό,
στα αρχαιοελληνικά
ιδανικά και αξίες.
Η αρχαία Αθήνα
του 5ου αιώνα π.Χ
(του χρυσού αιώνα
του Περικλή) με
την άμεση δημοκρατία
και το ενδιαφέρον
της για τους αναξιοπαθούντες
(διαβάστε Λυσία),
τους απόρους
(με τις χορηγίες)
και γενικά όλους
τους πολίτες
(ακόμα και τα ορφανά
των νεκρών στον
πόλεμο), αποτελεί
πρότυπο στο οποίο
πρέπει να προσανατολιστούν
οι σύγχρονες
κοινωνίες. Αλλά
θα συμφωνήσουμε
σε κάτι με τους
αναρχικούς: να
γκρεμιστεί επιτέλους
η έννοια του κράτους
που και ετυμολογικά
έχει την έννοια
της εξουσίας
(η λέξη ``κράτος΄΄
προέρχεται από
το αρχαιοελληνικό
ρήμα ``κρατέω΄΄
- ``κρατώ΄΄ που
σημαίνει εξουσιάζω/
υπερισχύω, και
στην αρχαία Ελλάδα
το Κράτος ήταν
προσωποποιημένη
θεότητα, αδελφός
της Βίας), και να
αντικατασταθεί
από την πολιτεία
που στην αρχαία
Ελλάδα είχε διαλεκτική
σχέση με τον πολίτη,
σαν αυτή της μητέρας
ως προς το παιδί
της.
Στο κείμενό
μου ``ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ.
ΑΣ ΙΔΡΥΣΟΥΜΕ
ΤΗΝ ΙΔΑΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ΄΄,
δημοσιευμένο
(διατίθεται δωρεάν)
στην ηλεκτρονική
διεύθυνση www.globalisation.tk
περιγράφω την
ιδανική πολιτεία,
αλλά με αρχαιοελληνικό
πρότυπο. Η ίδια
πολιτεία που
περιγράφω θα
μπορούσε κάλλιστα
να προσαρμοστεί
στο σύγχρονο
πολιτικοκοινωνικό
γίγνεσθαι και
όλα τα κράτη να
λάβουν τη μορφή
της ιδανικής
πολιτείας. Τα
πράγματα είναι
πολύ απλά. Φυσικά,
θα πρέπει να αλλάξει
το σύνταγμα των
κρατών, αλλά πιστέψτε
με πως οι υπήκοοι
σήμερα έχουν
τόσο εθιστεί
στον καπιταλισμό
ή σε άλλα τυραννικά
συστήματα που
δεν θέλουν με
την άμεση δημοκρατία
να λάβουν τα ηνία
στα χέρια τους.
Αλλά και να ήθελαν,
δεν πληρούν την
μοναδική προϋπόθεση
της άμεσης δημοκρατίας:
την ολιστική
παιδεία και όχι
κάποιες γνώσεις
και την πνευματική
μονομέρεια που
χαρακτηρίζει
την εξειδίκευση
του καθένα σε
κάποιον τομέα.
Αλλά ακόμα και
να υπήρχε παιδεία,
νομίζετε πως
οι ισχυροί αφανείς
δικτάτορες (πολυεθνικές,
βιομηχανίες
όπλων και πετρελαίου,
καρτέλ ναρκωτικών)
θα άφηναν σε κανένα
κράτος να ισχύσει
η άμεση δημοκρατία;
Οι πολιτικοί
και νομικοί θα
έθεταν χιλιάδες
δικολαβίστικα
στοιχεία για
να αποδείξουν
πως ο φασισμός
που υπάρχει σήμερα
ΣΕ ΟΛΑ τα κράτη
και έχει την επιγραφή
``δημοκρατία΄΄
είναι καλύτερος
από την άμεση
δημοκρατία!!! Το
χειρότερο είναι
πως ο λαός θα συμφωνήσει
και έτσι όλοι
θα κατεβάσουν
το παντελόνι
τους στους καπιταλίστες
και τους δικτάτορες
προβάλλοντας
τα οπίσθιά τους
και θα σκύψουν,
όχι ως κίνηση
περιφρόνησης,
αλλά για να δώσουν
δικαίωμα στους
επιβήτορες για
να συνεχίσουν!!!
Η άμεση δημοκρατία
είναι λύση σήμερα,
αν και θα πρέπει
να αναπροσαρμοστούν
όλοι οι θεσμοί,
όπως περιγράφω
στο κείμενό μου
``ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ. ΑΣ
ΙΔΡΥΣΟΥΜΕ ΤΗΝ
ΙΔΑΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ΄΄.
Στο κείμενο αυτό
υπάρχει το αρχαιοελληνικό
πρότυπο το οποίο
όμως μπορεί να
αφαιρεθεί και
η ουσία των λεγομένων
μου μπορεί να
εφαρμοστεί στις
σημερινές κοινωνίες.
Προτείνω και
κάτι πιο πρακτικό:
όσοι επιθυμείτε
δημιουργήστε
κάποιο πολιτικό
κόμμα το οποίο
να στηρίζει την
άμεση δημοκρατία.
Το κόμμα αυτό
μπορεί κάλλιστα
να συμμετέχει
στις εθνικές
εκλογές ή ακόμα
και στις δημοτικές
- νομαρχιακές
εκλογές. Οι άβουλοι
και ετεροπροσδιοριζόμενοι
από τις σειρήνες
των ΜΜΕ υπήκοοι
κάποτε θα γίνουν
συνειδητοποιημένοι
πολίτες και θα
ψηφίσουν το κόμμα
αυτό. Σε ότι αφορά
τις ηλιθιότητες
που θα προβάλλουν
οι συνταγματολόγοι
ότι το (κατ' επίφασιν)
δημοκρατικό
σύνταγμα της
χώρας δεν προβλέπει
την άμεση δημοκρατία
(!!!), η απάντηση είναι:
δηλαδή το σύνταγμα
προβλέπει τον
σημερινό φασισμό;
Ο παραπάνω τρόπος
με την ίδρυση
κόμματος δεν
προβλέπει την
κατάργηση του
συντάγματος.
Απλά, αν το κόμμα
εκλεγεί πρώτο
ο πρόεδρος του
κόμματος θα γίνει
πρωθυπουργός
ή πρόεδρος (αναλόγως
τη χώρα), όμως ουσιαστικά
θα είναι ίσος
με όλους τους
πολίτες και στα
πλαίσια της άμεσης
δημοκρατίας
θα είναι εκπρόσωπος
της χώρας στις
διεθνείς διασκέψεις,
χωρίς όμως καμία
αρμοδιότητα.
Θα είναι γραμματοκομιστής
των αποφάσεων
του λαού που θα
αποφασίζει μόνος
του για την διακυβέρνηση
της πολιτείας,
χωρίς εκπροσώπους
που θα προσκυνούν
οικονομικά συμφέροντα
- όπως σήμερα που
κυβερνά το κεφάλαιο.
Φυσικά, στην άμεση
δημοκρατία οι
θεσμοί θα πρέπει
να επαναπροσδιοριστούν
και να προσαρμοστούν
καταλλήλως. Επιπρόσθετα,
στην άμεση δημοκρατία
επιβάλλεται
η δια βίου εκπαίδευση
και γενικά η παροχή
ουσιαστικής
ολιστικής παιδείας
προς τους πολίτες,
ώστε να είναι
συνειδητοποιημένοι
και να λαμβάνουν
σωστές αποφάσεις.
Θα μπορούσε
κάποιος να προτείνει
κάθε πολίτης
να έχει προσωπικό
υπολογιστή και
από εκεί να συμμετέχει
στην άμεση λήψη
αποφάσεων, με
την on line ψήφιση ή
την θέση του σε
προτάσεις που
θα περιέχονται
σε κατάλληλα
διαμορφωμένες
σελίδες. Αυτή
είναι μία λύση,
όμως το πρόβλημα
είναι πως το on
line σύστημα δεν
είναι αξιόπιστο
και είναι αμφίβολο
αν θα γίνει (βλ.
σύστημα παρακολούθησης
Echelon με δορυφόρους).
Δηλαδή, ουδείς
εγγυάται τη μη
αλλοίωση των
αποτελεσμάτων.
Καλύτερα είναι
οι πολίτες να
συγκεντρώνονται
σε τακτά χρονικά
διαστήματα (για
παράδειγμα, μηνιαίως)
σε αμφιθεατρικό
χώρο όπου θα γίνεται
ενημέρωση από
ειδικούς για
όλα τα θέματα
και τις αποφάσεις
που πρέπει να
ληφθούν, οι ίδιοι
οι πολίτες να
έχουν δικαίωμα
λόγου στη λαϊκή
συνέλευση και
στο τέλος της
συνέλευσης να
λαμβάνονται
με ψηφοφορία
οι αποφάσεις.
Οι ψήφοι θα αθροίζονται
από τις συνελεύσεις
που θα γίνονται
σε όλη τη χώρα.
Τα ΜΜΕ στην άμεση
δημοκρατία θα
έπαιζαν το ρόλο
που έχουν χάσει
σήμερα: της ενημέρωσης
(με άρθρα ειδικών
επιστημόνων)
των πολιτών για
όλα τα θέματα
που απασχολούν
την πολιτεία,
ούτως ώστε να
είναι σωστά ενημερωμένοι
όταν κληθούν
να πάρουν θέση
σε κάποιο θέμα.
|
