| ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
- TZEHMΣ ΜΑΝΟΣ, 2002
ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ
ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ.
Η ΦYΛΗ ΚΑΛΛΑΣ
Απόσπασμα από
το κείμενο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ
ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ
– Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ.
Οι
αρχαίοι Έλληνες
είχαν επεκταθεί,
με τις αποικίες
τους, από τον Καύκασο,
ως το Γιβραλτάρ
και όπως έλεγε
ο Πλάτων (1): ``οι αποικίες
έμοιαζαν σαν
βατράχους γύρω
από μια λίμνη΄΄.
Στα ελληνιστικά
χρόνια (323 – 30 πΧ.) ο
ελληνικός πολιτισμός
μεταδόθηκε από
την Μ.Ασία ως τις
Ινδίες και από
τον Καύκασο μέχρι
την Αραβία, καθώς
και στην Αίγυπτο.
Τις περιοχές
αυτές κατέλαβε
ο Μακεδόνας βασιλιάς
Αλέξανδρος ο
Μέγας (2), ο υιός
του Μακεδόνα
βασιλιά Φιλίππου
του Β΄ (6). Ο νεαρός
στρατηλάτης
εκπολίτισε τις
περιοχές της
νοτιοδυτικής
Ασίας και της
Αιγύπτου τις
οποίες οι Πέρσες
κρατούσαν τον
πληθυσμό τους
στην αμάθεια.
Σκοπός της εκστρατείας
του ήταν να απελευθερώσει
την Ασία από τους
Πέρσες και να
τους τιμωρήσει
για την αναίτια
επίθεση τους
στην Ελλάδα, το
490 π.Χ., και τις καταστροφές
που έπραξαν. Κυρίως
ήθελε να τους
τιμωρήσει για
την πυρπόληση
της Αθήνας και
την καταστροφή
των ιερών αγαλμάτων
της Ακρόπολης
(9). Όλα αυτά, πριν
τη μάχη της Σαλαμίνας
(το 480 π.Χ.) και ενώ
η Αθήνα ευτυχώς
είχε εκκενωθεί.
Ο
Αλέξανδρος είχε
κατηγορήσει
ευθέως τους Πέρσες
ότι αυτοί κρύβονταν
πίσω από την δολοφονία
του πατέρα του,
Φιλίππου, διαισθανόμενοι
ότι η μακεδονική
ηγεμονία αποτελούσε
ενδεχόμενη απειλή
γι’ αυτούς. Άλλωστε,
ο Αθηναίος ρήτορας
Ισοκράτης είχε
συμβουλέψει
τον Φίλιππο να
ενώσει τους Έλληνες
και να απαλλάξει
την Ελλάδα μια
για πάντα από
τις περσικές
επιρροές. Οι Πέρσες,
ήδη από τον πελοποννησιακό
(εμφύλιο) πόλεμο
(431 – 404 π.Χ.), παρέβαιναν
στα εσωτερικά
της Ελλάδος, αρχικά
στηρίζοντας
τους Αθηναίους
και μετά κυρίως
τους Σπαρτιάτες.
Επιστρέφοντας
στον Αλέξανδρο,
κατάφερε να απελευθερώσει
τους υποδουλωμένους
στον περσικό
ζυγό λαούς και
να τους μεταδώσει
το ελληνικό πνεύμα.
Ο Αλέξανδρος
είχε ως δάσκαλό
του τον Αριστοτέλη
(7) ο οποίος του
μετέδωσε την
αγάπη για τα γράμματα
και γενικά τον
ελληνικό πολιτισμό.
Από την διείσδυση
του Μεγάλου Αλεξάνδρου
στην Ασία, η ελληνιστική
επιρροή είχε
ως χαρακτηριστικό
την ίδια με τις
αποικίες των
πόλεων – κρατών
συμπεριφορά
στους υποδουλωμένους
λαούς: τον σεβασμό
των πολιτισμικών
τους ιδιαιτεροτήτων
και την εμφύσηση
των άξιων και
των προτύπων
της ελληνικής
κουλτούρας. Ο
γράφων αισθάνεται
όνειδος όταν
ακούει διαφόρους,
ακόμα και Έλληνες,
να λένε ότι ο Αλέξανδρος
ήταν αιμοσταγής
στρατηλάτης.
Αυτό δείχνει
ιστορική άγνοια.
Στην αυτοκρατορία
του Μεγάλου Αλεξάνδρου
οι λαοί δεν ένιωθαν
καθόλου κατακτημένοι,
μιας και είχαν
απελευθερωθεί
από τον περσικό
ζυγό που τους
διατηρούσε στην
αμορφωσιά και
είχαν την ευχαρίστηση
της συμμετοχής
στον ελληνικό
πολιτισμό στον
οποίον οι Έλληνες
τους γαλούχησαν.
Οι
Μακεδόνες με
τον Μεγάλο Αλέξανδρο
και τους διαδόχους
του δημιούργησαν
τον ελληνιστικό
πολιτισμό (323 – 30 π.Χ.).
Ίδρυσαν πόλεις
στις οποίες εγκατέστησαν
στρατιωτική
φρουρά για την
προστασία τους
και έχτισαν σε
αυτές τείχη, θέατρα,
γυμναστήρια,
υδραγωγεία, λουτρά,
ναούς, δημόσια
κτίρια, φιλοσοφικές
και επιστημονικές
σχολές, βιβλιοθήκες,
βουλευτήρια,
αρδευτικά έργα
και γέφυρες. Όλα
αυτά ήταν πρωτόγνωρα
για τους ντόπιους
οι οποίοι θεοποίησαν
τον Αλέξανδρο
και τους διαδόχους
του. Μάλιστα, τους
προσκυνούσαν!
Η οργάνωση των
πόλεων που ίδρυσαν
οι Έλληνες – Μακεδόνες
ήταν πολύ καλή.
Οι ανώτεροι δημόσιοι
υπάλληλοι και
στρατιωτικοί
αξιωματούχοι
ήταν Έλληνες.
Άλλωστε, πριν
έλθουν οι Έλληνες
και μεταδώσουν
τα φώτα τους, ο
ντόπιος πληθυσμός
ήταν στην πλειοψηφία
του απαίδευτος,
εξαιτίας του
περσικού ζυγού.
Παράλληλα, στα
ελληνιστικά
χρόνια πολλοί
Έλληνες από την
Ελλάδα είχαν
εξαπλωθεί στην
απέραντη επικράτεια
της ελληνιστικής
αυτοκρατορίας
που ίδρυσε ο Μέγας
Αλέξανδρος.
Οι
Έλληνες εκπολίτισαν
την Αίγυπτο και
τη νοτιοδυτική
Ασία. Το μέγεθος
του ελληνιστικού
πολιτισμού φαίνεται
στην Αλεξάνδρεια
της Αιγύπτου
στην οποία, πέρα
από τον περίφημο
φάρο, ο Πτολεμαίος
ο Α΄(στρατηγός
– διάδοχος του
Αλεξάνδρου και
μετέπειτα βασιλιάς
της Αιγύπτου)
είχε ιδρύσει
ακόμα και Ακαδημία
Επιστημών, το
``Μουσείο΄΄ της
Αλεξανδρείας.
Πολλοί αγνοούν
τις τεράστιες
επιδράσεις από
τον εκπολιτισμό
του Μεγάλου Αλεξάνδρου,
επιδράσεις που
επηρέασαν όλους
τους τομείς του
πολιτισμού των
λαών της νοτιοδυτικής
Ασίας και της
Αιγύπτου μέχρι
σήμερα. Ακόμα
και στη γλώσσα
πολλές λέξεις
έχουν ελληνική
ρίζα. Η ελληνιστική
κουλτούρα επηρέασε
ακόμα και την
ρωμαϊκή αυτοκρατορία
και την Ευρώπη,
ενώ Έλληνες από
περιοχές της
αυτοκρατορίας
του Μεγάλου Αλεξάνδρου,
όπως την Αντιόχεια,
είχαν φθάσει
μέχρι την Αμερική
όπου βρέθηκαν
αρχαιοελληνικά
(ιδίως ελληνιστικά)
νομίσματα, τάφος
και κτερίσματα
(12)!!! Αντιθέτως με
τους αρχαίους
Έλληνες, η ρωμαϊκή
αυτοκρατορία
δεν έδειξε κανένα
ενδιαφέρον για
πολιτιστικές
ζυμώσεις με τους
κατακτημένους
λαούς. Το μοναδικό
της μέλημα ήταν
η επέκταση των
εδαφών της και
ο προσπορισμός
κερδών από τους
σκληρούς φόρους
που επέβαλε στις
υποδουλωμένες
περιοχές. Πάντως,
η ίδια η ρωμαϊκή
αυτοκρατορία
οφείλει πολλά
στους αρχαίους
Έλληνες τους
οποίους αντέγραψε
κακέκτυπα...
Στην
Ασία, βρέθηκαν
από τον γνωστό
Ελληνο–Ρώσο αρχαιολόγο
Βίκτωρ Ιβάνοβιτς–Σαρηγιαννίδη,
σε ανασκαφές
στο Αφγανιστάν,
επιρροές από
την μινωική Κρήτη!
Αυτό ήταν έκπληξη,
από τις αναμενόμενες
επιρροές από
την αρχαία Ελλάδα
που οφείλονται
στην πολιτιστική
επίδραση στους
λαούς της Ασίας
από τον Αλέξανδρο
(2). Συγκεκριμένα,
σε ανασκαφές
στην Μαργιανή
(πόλη που ήταν
στο σημερινό
βόρειο Αφγανιστάν)
ο Βίκτωρ Ιβάνοβιτς
Σαρηγιαννίδης
βρήκε σε έναν
τάφο έναν κυλινδρικό
σφραγιδόλιθο,
μέσα σε ένα αγγείο
το οποίο ήταν
δίπλα από ένα
γυναικείο κρανίο.
Στον σφραγιδόλιθο
αυτό απεικονίζονταν
δυο άτομα να βαστούν
έναν κοντό άνδρα
και από πάνω τους
να πηδά ένας ακροβάτης.
Αυτό θυμίζει
τις τοιχογραφίες
του ανακτόρου
της Κνωσού της
Κρήτης με τα ταυροκαθάψια
στις οποίες απεικονίζονται
ακροβάτες να
πηδούν πάνω από
ταύρους!!! Οι τοιχογραφίες
αυτές χρονολογούνται
περίπου στον
15ο αιώνα π.Χ.
Στο
σημείο αυτό πρέπει
να σημειωθεί
πως ο Μέγας Αλέξανδρος
με την ``ένοπλη
εξερεύνησή΄΄
του έφτασε, την
άνοιξη του 330 π.Χ.,
στην Βακτριανή
(το σημερινό Αφγανιστάν
και μέρος του
Τατζικιστάν)
όπου ίδρυσε πολλές
πόλεις και μετέδωσε
στους ντόπιους
τον ελληνικό
πολιτισμό. Σημειώνεται
ότι η Βακτριανή
πριν την απελευθέρωσή
της από τον Μέγα
Αλέξανδρο ήταν
περσική σατραπεία.
Η δε μινωική εποχή
ξεκινάει (στην
Κρήτη) από την
εποχή του χαλκού
το 2800 π.Χ. και τελειώνει
το 1100 π.Χ. Διάφορα
έργα της μινωικής
τέχνης έχουν
βρεθεί σε διάφορα
μέρη της Μεσόγειου,
αλλά όχι μέχρι
την ανακάλυψη
του Σαρηγιαννίδη
στο Αφγανιστάν!!!
Πάντως, είναι
γεγονός ότι η
Κρήτη από την
2η χιλιετία π.Χ.
είχε αναπτύξει
έντονα το εμπόριο.
Οι Κρήτες είχαν
οργώσει με τα
πλοία τους τη
Μεσόγειο και
είχαν φθάσει
σε μέρη όπως η
Αίγυπτος, ο Λίβανος,
η Μεσοποταμία
και αλλού. Σίγουρα
θα είχαν ιδρύσει
εμπορικούς σταθμούς
και αποικίες
σε πολλά μέρη.
Πρέπει να σημειωθεί
ότι οι σφραγιδόλιθοι
είναι χαρακτηριστικά
της μινωικής
τέχνης και αυτό
ενισχύει την
θεωρία του Βίκτωρα
Σαρηγιαννίδη.
Ο Σαρηγιαννίδης
έλεγε πως πιθανώς
να υπάρχουν θρησκευτικές
παραδόσεις και
ίσως καταγωγή
των κατοίκων
της Βακτριανής
από τους Κρήτες!!!
Τη Μαργιανή οι
Πέρσες την αποκαλούσαν
``Μαργούς΄΄, ενώ
το ``Μαργιανή΄΄
ήταν το αντίστοιχο
ελληνικό όνομα
για την περιοχή.
Το
ανατολικό Ιράν
κατοικήθηκε
από τις αρχές
της δεύτερης
χιλιετίας π.Χ.
Σημειώνεται
ότι ο μινωικός
πολιτισμός στην
Κρήτη ξεκίνησε
το 2800 π.Χ. (εποχή του
χαλκού). Ο Σαρηγιαννίδης
συνέδεσε την
θρησκεία των
Κρητών με τον
ζωροαστρισμό
του Ιράν (3). Πιθανώς
στις αρχές της
δεύτερης χιλιετίας
οι διάφορες φυλές
– μεταξύ των οποίων
ίσως και Κρήτες
– που ήλθαν στο
ανατολικό Ιράν
επηρέασαν τον
Ζωροαστρισμό.
Ο Σαρηγιαννίδης
βρήκε στο Τογκολόκ
(περιοχή της κεντρικής
Ασίας) ναό που
είχε μια κεντρική
αυλή με έναν πήλινο
βωμό στο κέντρο.
Εκεί γινόταν
η θυσία ζώων προς
τους θεούς. Σημειώνεται
ότι η θυσία ζώων
σε βωμό ήταν αρχαιοελληνική
συνήθεια. Το καταπληκτικό
στον βωμό στο
Τογκολόκ ήταν
πως υπήρχε ένα
``αποχετευτικό΄΄
σύστημα με το
οποίο χυνόταν
το αίμα των ζωών.
Σημειώνεται
πως και στο ανάκτορο
της Κνωσού στην
Κρήτη υπήρχε
αποχετευτικό
σύστημα στο κτίριο!
Τα ευρήματα στο
ανάκτορο της
Κνωσού ανάγονται
περίπου στο 1900
π.Χ.
Στο
ναό του Τογκολόκ
βρέθηκαν και
πιθάρια που περιείχαν
εφέδρα και παπαρούνα
με τα οποία έφτιαχναν
ναρκωτικά που
τα χρησιμοποιούσαν
οι ιερείς για
να φθάνουν σε
έκσταση. Το ίδιο
έκαναν και στην
Ελλάδα οι Πυθίες
(4) στο μαντείο
του θεού Απόλλωνα,
στους Δελφούς.
Κατά τον Σαρηγιαννίδη,
ο ναός αυτός ήταν
αρχαίος ζωροαστρικός
ναός. Εκεί βρέθηκε
και ο σφραγιδόλιθος
με τον ακροβάτη
που αποδίδεται
από τον Σαρηγιαννιδη
σε μινωικό έργο
τέχνης. Στην περιοχή
αυτή βρέθηκε,
επίσης, ένας σφραγιδόλιθος
που απεικόνιζε
μια καμήλα και
που έχει ομοιότητες
με τη μινωική
τέχνη, καθώς και
ένας σφραγιδόλιθος
που απεικόνιζε
έναν ταύρο (ο ταύρος
είναι χαρακτηριστικότατο
σύμβολο της μινωικής
Κρήτης) και τα
πόδια – πιθανώς
κάποιου ακροβάτη.
Άρα,
υπάρχουν ισχυρές
ενδείξεις για
μινωική (δηλαδή
αρχαιοελληνική)
επίδραση όχι
μόνον στην τέχνη,
αλλά και στις
θρησκευτικές
παραδόσεις της
Βακτριανής. Η
επίδραση αυτή
μπορεί να ήταν
άμεση, δηλαδή
με τον αποικισμό
της περιοχής
από Κρήτες κατά
την δεύτερη χιλιετία
π.Χ. Μπορεί να ήταν,
όμως, έμμεση με
το εμπόριο και
την πολιτιστική
γνωριμία των
Κρητών με τους
κατοίκους της
Ασίας. Ο Μέγας
Αλέξανδρος (2) ξεκίνησε
το 334 π.Χ. (ήταν 22 ετών
τότε) από την Μακεδονία
– από την πρωτεύουσά
της Πέλλα (5) – και
κατέκτησε τη
νοτιοδυτική
Ασία (έφτασε μέχρι
τις Ινδίες) και
την Αίγυπτο. Οι
λαοί της Ανατολής
τον κράτησαν
στις παραδόσεις
τους ως ήρωα, με
το όνομα ``Ισκενδέρ΄΄
που σημαίνει
μεγάλος μαχητής.
Σήμερα στην Τουρκία
υπάρχει το Ισκεντερούν,
λιμάνι στην νοτιοανατολική
περιοχή της Ανατολίας
που παλαιότερα
ονομαζόταν Αλεξανδρέττα.
Μετά τον θάνατο
του Αλεξάνδρου
το 323 π.Χ. στην Βαβυλώνα,
οι περιοχές που
κατέκτησε πολιτιστικά
πέρασαν στους
``επιγόνους΄΄
(διάδοχους του).
Η
Βακτριανή αντιστοιχεί
στο σημερινό
Αφγανιστάν και
Τατζικιστάν
(το βόρειο τμήμα
της χώρας). Ο Αλέξανδρος
έφτασε στην Βακτριανή
(πρωτεύουσα τα
Βάκτρα) τον χειμώνα
του 330 ή 329 π.Χ. και
αργότερα στην
Σογδιανή (βόρεια
της Βακτριανής,
πρωτεύουσά της
ήταν η Σαμαρκάνδη
στο σημερινό
Ουζμπεκιστάν)
όπου παντρεύτηκε
την πανέμορφη
Ρωξάνη, κόρη του
άρχοντα της Σογδιανής.
Σημειώνεται
πως πολλοί ιθαγενείς
εντάχθηκαν στις
δυνάμεις του
Αλεξάνδρου και
οι περιβόητοι
βακτριανοί ιππείς
ενίσχυσαν το
ιππικό του. Ο Αλέξανδρος
έφτασε μέχρι
τον Ινδό ποταμό
Σε
ανασκαφές ενός
αλλού μεγάλου
Ρώσου αρχαιολόγου,
του Ιγκόρ Ρουμπένοβιτς
– Πιτσικιάν, στο
Ταχτί Σοκίν, βρέθηκε
ένας ναός. Ο ναός
αυτός, παρόλο
που φαινόταν
ανατολικός, τελικά
διαπιστώθηκε
ότι οι βάσεις
στις οποίες στηρίζονταν
οι κολώνες του
ήταν Αττικής
κατανομής!!! Βρέθηκαν,
επίσης, ελληνικοί
βωμοί που ήταν
αφιερωμένοι
σε θεότητες της
Βακτριανής, καθώς
και πλάκες στους
βωμούς με ελληνικά
γράμματα!!! Στα
ελληνικά αυτά
επιγράμματα
(10) το όνομα του
αναθέτη ήταν
βακτριανό. Στο
ναό αυτό βρέθηκαν
πολλά έργα τέχνης
ελληνικής νοοτροπίας
που είχε συγκεραστεί
με ανατολικά
πρότυπα – για παράδειγμα
βρέθηκαν χρυσές
μικρογραφίες.
Επιστρέφοντας
στη Μαργιανή,
εκεί ο Αλέξανδρος
ίδρυσε την Αντιόχεια
της Μαργιανής,
στην περιοχή
που οι μουσουλμάνοι
αποκάλεσαν μετά
``Γκιαούρ Καλί΄΄,
δηλαδή πόλη των
απίστων.
Η
Αντιόχεια αναπτύχθηκε
κατά την βασιλεία
του Αντίοχου
του Α΄ (ήταν διάδοχος
του Σελεύκου
ο οποίος ήταν
ένας από τους
διαδόχους του
Αλεξάνδρου), ηγέτη
του βασιλείου
των Σελευκιδών,
ενός τεράστιου
ελληνιστικού
βασιλείου που
απλωνόταν από
την Μ.Ασία μέχρι
το σημερινό Ιράν.
Στην Αντιόχεια
κτίστηκε τείχος
για την προστασία
της πόλης, καθώς
και ναοί, πύργοι,
κανάλια και άλλα
έργα. Αργότερα
η Αντιόχεια της
Μαργιανής μετονομάστηκε
σε ``Μερφ΄΄ και
ήταν μια από της
ισχυρότερες
πόλεις της Παρθίας.
Σημειώνεται
ότι οι Πάρθοι
ήταν αρχαίος
ιρανικός πληθυσμός
που είχε μέγιστη
περίοδο ακμής
τον 3ο αιώνα π.Χ
και τον 3ο αιώνα
μ.Χ. Οι Πάρθοι ήταν
πολύ ικανοί τοξότες
και μάλιστα τόξευαν
καλπάζοντας
τα άλογά τους!!!
Εξ ου και η φράση
``πάρθιον βέλος΄΄,
δηλαδή ύπουλη
προσβολή. Η Παρθία
με το ιππικό της
νίκησε τον Ρωμαίο
στρατηγό Κράσσο
το 54 π.Χ., αιχμαλωτίζοντας
10000 Ρωμαίους λεγεωνάριους.
Επίσης, τον καιρό
εκείνο η Παρθία
είχε κατακτήσει
το Τουρκμενιστάν,
το Ιράν και μέρος
από την Αρμενία
και το Ιράκ. Στην
πόλη Νύσα διαπιστώθηκε
από αρχαιολόγους
ελληνιστική
επίδραση. Συγκεκριμένα,
βρέθηκε τετράγωνος
ναός με μετώπες,
τοιχογραφίες,
πήλινα αγάλματα
που ήταν επιζωγραφισμένα,
τελετουργικά
αγγεία, καθώς
και ασημένια
και επίχρυσα
αγάλματα προερχόμενα
από την Ελλάδα!
Σε άλλες περιοχές
βρέθηκαν αγάλματα
και άλλα έργα
τέχνης κατασκευασμένα
με ελληνική νοοτροπία.
Ο
Μέγας Αλέξανδρος
ίδρυσε, κατά τον
Πλούταρχο, 70 πόλεις
στη νοτιοδυτική
Ασία, πολλές με
το όνομα Αλεξάνδρεια.
Γνωστή είναι
η Αλεξάνδρεια
της Αιγύπτου.
Επίσης, ίδρυσε
δεκάδες άλλες
πόλεις. Στην Βακτριανή,
στις όχθες του
ποταμού Ώξου,
βρήκε ακόμα και
πετρέλαιο το
οποίο αποκάλεσε:
``το φλεγόμενο
υγρό΄΄! Μετά τον
θάνατο του – ηλικίας
μόλις 31 ετών – Μεγάλου
Αλεξάνδρου από
εμπύρετο νόσημα
(μάλλον σαλμονέλα
του τύφου), το 323
π.Χ. στην Βαβυλώνα,
η αυτοκρατορία
που δημιούργησε
πέρασε στους
διαδόχους (επιγόνους)
στρατηγούς του.
Γνωστός στρατηγός
ήταν για παράδειγμα
ο Πτολεμαίος
που βασίλευσε,
ο ίδιος και η δυναστεία
του (μεταξύ της
οποίας και η περιβόητη
Ελληνίδα Κλεοπάτρα),
την Αίγυπτο στην
οποία λατρεύτηκε
ως θεός! Ο διάδοχος
του Μεγάλου Αλεξάνδρου,
Δημήτριος, έγινε
στις αρχές του
2ου αιώνα π.Χ. βασιλιάς
της Βακτριανής
(σημερινό Αφγανιστάν
και μέρος του
Τατζικιστάν)
και των Ινδιών!
Ο Δημήτριος αναφέρεται
από τον Βοκκάκιο
(11) ως Εμέτριος,
βασιλιάς των
Ινδιών. Ο διάδοχος
του Δημητρίου,
Μένανδρος (θαν.135
π.Χ.), μυήθηκε στον
βουδισμό, για
να κερδίσει την
εμπιστοσύνη
των ντόπιων. Μάλιστα,
πέρασε στο ινδικό
πάνθεον ως ``Μιλίντα΄΄,
γιατί λατρεύτηκε
ως άγιος βουδιστής!!!
Το απίστευτο
είναι πως ο Μένανδρος
μετέφερε ελληνικά
στοιχεία στον
βουδισμό!!! Η ελληνιστική
επίδραση στους
λαούς από τον
Καύκασο μέχρι
την Αραβία και
από την Μ.Ασία
μέχρι τις Ινδίες,
καθώς και στην
Αίγυπτο, ήταν
τεράστια. Τα υπολείμματα
της επίδρασης
αυτής βρίσκουμε
ακόμα και σήμερα
στα έθιμα, στις
παραδόσεις και
στη γλώσσα των
λαών αυτών. Ένα
παράδειγμα είναι
οι Καλλάς.
Οι
Καλλάς είναι
σήμερα μια φυλή
που ζει σε τρία
οροπέδια στο
Βόρειο Πακιστάν
– συγκεκριμένα
στην περιοχή
Μουδιστάν – και
ζουν σε περίπου
30 οικισμούς στις
κοιλάδες του
Ινδικού Καυκάσου.
Το όνομά τους
προέρχεται προφανώς
από τον στρατηγό
του Μεγάλου Αλεξάνδρου,
Κάλλας!!! Οι Καλλάς
υποστηρίζουν
ότι είναι απόγονοι
του Μεγάλου Αλεξάνδρου!
Συγκεκριμένα,
ισχυρίζονται
ότι είναι απόγονοι
των στρατιωτών
του και ιδίως
του στρατηγού
του Σελεύκου.
Ο Σέλευκος ήταν
ένας από τους
διαδόχους του
Μεγάλου Αλεξάνδρου
που βασίλεψε
το τεράστιο βασίλειο
των Σελευκιδών
που, όπως προαναφέρθηκε,
εκτεινόταν από
την Μ.Ασία ως το
σημερινό Ιράν.
Ο
Σέλευκος και
ο Κρατερός (στρατηγός
και φίλος του
Αλεξάνδρου) προχώρησαν
στην ευρύτερη
περιοχή σε εγγειοβελτιωτικά
έργα και ίδρυσαν
ελληνικές αποικίες
στις οποίες έχτισαν
γυμνάσια (γυμναστήρια),
θέατρα, βουλευτήρια,
βιβλιοθήκες
και άλλα, πρωτόγνωρα
για τους ντόπιους,
έργα. Επίσης, εγκατέστησαν
στις αποικίες
ή πόλεις στρατιωτική
φρουρά από παλαίμαχους
Μακεδόνες στρατιώτες.
Η αναφορά σε στρατιωτική
φρουρά δεν πρέπει
να δημιουργεί
την εντύπωση
του ρωμαϊκού
δεσποτισμού.
Οι ντόπιοι συμμετείχαν
στον στρατό των
ελληνιστικών
βασιλείων και
μάλιστα συμμετείχαν
και πιο πριν στις
στρατιωτικές
δυνάμεις του
Μεγάλου Αλεξάνδρου!!!
Σήμερα,
στις περιοχές
όπου ήταν στα
ελληνιστικά
χρόνια έντονο
το ελληνικό στοιχείο,
ζουν οι ``Καφίρ΄΄
που στα ισλαμικά
σημαίνει άπιστοι.
Η περιοχή που
ζουν οι Καφίρ
ονομάζεται ``Καφιριστάν΄΄,
δηλαδή γη των
άπιστων. Αυτό,
γιατί οι μουσουλμάνοι
εξεπλάγησαν
από τα διαφορετικά
ήθη και έθιμα
των Καλλάς και
γενικά των κατοίκων
τουΜουδιστάν
και τους αποκάλεσαν
απίστους, χωρίς
να έχουν συνειδητοποιήσει
την ελληνιστική
επίδραση που
δέχθηκαν. Οι κάτοικοι
του ``Καφιριστάν΄΄
τελικά εξισλαμίστηκαν
και το Καφιριστάν
από γη των άπιστων
μετονομάστηκε
σε ``Μουδιστάν΄΄,
δηλαδή γη των
πιστών! Πάλι έχουμε
την ισοπεδωτική
δράση του Ισλάμ...
Οι Καλλάς σκανδάλισαν
τους μουσουλμάνους,
γιατί είναι η
μοναδική φυλή
που καλλιεργεί
αμπέλια και πίνει
κρασί, κάτι που
απαγορεύεται
στο Ισλάμ. Είναι
σίγουρο ότι οι
Έλληνες τους
διδάξαν την καλλιέργεια
του αμπέλου και
την παραγωγή
κρασιού.
Οι
Καλλάς είναι
η μοναδική φυλή
του Ισλάμ που
τα μέλη τους χρησιμοποιούν
το σφύριγμα για
να επικοινωνήσουν
μεταξύ τους.Το
σφύριγμα θυμίζει
τα σφυρίγματα
των Ελλήνων βοσκών
στα κοπάδια τους
και ήταν τρόπος
επικοινωνίας
των Ελλήνων. Και
είναι μέχρι σήμερα!
Οι θρησκευτικές
εορτές των Καλλάς
μοιάζουν με αρχαίες
ελληνικές εορτές.
Στις εορτές οι
Καλλάς πιάνονται
μεταξύ τους χέρι
– χέρι ή αγκαλιαστά
και τραγουδούν
χορεύοντας κυκλικά.
Αυτό είναι ελληνικό
έθιμο που παρουσιάζεται
από τους χορούς
στην αρχαιότητα
μέχρι τους παραδοσιακούς
δημοτικούς χορούς!
Οι χοροί των Καλλάς
θυμίζουν τους
αντιστοίχους
παραδοσιακούς
χορούς της Θράκης.
Στης κηδείες
οι Καλλάς χορεύουν
έναν κυκλικό
χορό γύρω από
τον νεκρό, κάτι
που θυμίζει αρχαίους
διονυσιακούς
χορούς. Ο νεκρός
είναι καλυμμένος
με ένα κόκκινο
σεντόνι, γεγονός
που συνήθιζαν
μόνον οι Σπαρτιάτες
στην αρχαία Σπάρτη!!!
Οι χοροί στην
κηδεία συνδυάζονται
με σφυρίγματα
και κραυγές και
κρατούν 3 μέρες.
Για όσους δεν
το γνωρίζουν,
ο αριθμός 3 είχε
την μυστηριακή
του σημασία στην
αρχαία Ελλάδα,
πολύ πριν από
την έλευση του
Χριστού. Με τα
παραπάνω, είναι
εμφανής η σύνδεση
με τα μυστήρια
– τις τελετές για
τη ζωη και τον
θάνατο – των αρχαίων
Ελλήνων.
Σε
ό,τι αφορά την
θρησκεία των
Καλλάς, αυτή είναι
πολυθεϊστική
και ο αρχηγός
και πατέρας των
θεών είναι ο Di Zau, δηλαδή ο Ζευς
(Δίας)!!! Οι Καλλάς
προσεύχονται
στον Di Zau απευθύνοντας
τις προσευχές
τους στον θεό
– αγγελιαφόρο
Balumain που μάλλον
είναι ο Απόλλωνας!
Η θεά του σπιτιού
είναι η Trestak που αντιστοιχεί
στην αρχαιοελληνική
θεά Εστία. Όπως
και στην αρχαία
Ελλάδα σε κάθε
σπίτι των Καλλάς
υπάρχει μια γωνιά
του σπιτιού που
είναι αφιερωμένη
στην Trestak. Σημειώνεται
πως κάθε οικισμός
των Καλλάς διαθέτει
ναό στον οποίον
γίνονται οι τελετές.
Οι
βωμοί των Καλλάς
θυμίζουν αρχαιοελληνικούς
βωμούς. Μάλιστα
κάποιοι βωμοί
έχουν παραστάσεις
από δικέρατα.
Σαν τους αρχαίους
Έλληνες οι Καλλάς
θυσιάζουν ζώα
σφάζοντάς τα
στο λαιμό, κάτι
που γίνεται στην
Ελλάδα και σήμερα.
Το κεφάλι του
ζώου, μετά την
θυσία, αποκόπτεται
και τοποθετείται
δίπλα σε έναν
βωμό, ενώ το σώμα
του ζώου τεμαχίζεται
και μοιράζεται
σε όλους τους
κάτοικους της
φυλής των Καλλάς.
Η θυσία ζώων σε
βωμό ήταν αρχαιοελληνική
συνήθεια. Άλλοι
βαρβαρικοί λαοί
θυσίαζαν και
ανθρώπους. Αυτό
το έκαναν ακόμα
και οι Αιγύπτιοι.
Τα δικέρατα που
υπάρχουν ως παραστάσεις
στους βωμούς
των Καλλάς θυμίζουν
τον Μέγα Αλέξανδρο
που παρουσιάζεται
ως δικέρατος
υιός του Άμμωνος
Ρα –Δία σε κάποιος
νομίσματα! Γενικά
οι Καλλάς δεν
χαρακτηρίζονται
από την ισλαμική
αυστηρότητα.Σαν
τους Έλληνες
είναι άνθρωποι
φιλόξενοι, εγκάρδιοι,
αγαπούν τις εορτές
και χαρακτηρίζονται
για τα σφυρίγματά
τους και τα πειράγματα
μεταξύ ανδρών
και γυναικών
στις εορτές – ακόμα
και στις κηδείες!
Η απουσία του
δυτικού ψευδοπουριτανισμού
χαρακτηρίζει
και τους Έλληνες.
Τα
έθιμα και οι παραδόσεις
των κατοίκων
του Μουδιστάν
αναφέρονται
στον Μέγα Αλέξανδρο
και τους στρατηγούς
τους. Άλλωστε,
ο Μέγας Αλέξανδρος
έχει περάσει
ως Ισκενδέρ στις
παραδόσεις και
τους μύθους των
λαών τις Ανατολής!
Οι Καλλάς ισχυρίζονται
ότι η φυλή τους
αρχικά διέμενε
δυτικά του ινδικού
Καυκάσου και
μετά μετακινήθηκε
στη σημερινή
περιοχή. Σήμερα
οι Καλλάς χρησιμοποιούν
πολλές λέξεις
που μελέτες γλωσσολόγων
έδειξαν ότι είναι
παραφθαρμένες
αρχαιοελληνικές
λέξεις! Πέρα από
γλωσσολογικές
υπήρχαν και μουσικολογικές
επιδράσεις!!! Αυτό
έδειξαν οι μελέτες
του μουσικολόγου
Ιωάννη Μανωλιδάκη,
καθώς και άλλων
μουσικολόγων.
Συγκεκριμένα
οι Καλλάς χρησιμοποιούν
σήμερα την φλογερά
και το νταούλι.
Η φλογερά αντιστοιχεί
στον αρχαιοελληνικό
αυλό και το νταούλι
είναι παραδοσιακό
ελληνικό όργανο.
Τα
σπίτια των Καλλάς
θυμίζουν κάποια
αρχαιοελληνικά
σπίτια. Είναι
ξύλινα, διώροφα,
με σκαλιστά κομψοτεχνήματα
στις κολώνες
και καρέκλες
στο σπίτι. Θυμίζουν
τα παραδοσιακά
μακεδονικά ελληνικά
σπίτια. Μάλιστα,
βρέθηκε και κάποιο
σκάλισμα που
μοιάζει με τον
ήλιο της Βεργίνας,
το χρυσό άστρο
στην λάρνακα
που περιείχε
την τεφρά του
Φιλίππου του
Β΄– πατέρα του
Μεγάλου Αλέξανδρου,
στους βασιλικούς
τάφους της Βεργίνας.
Σε ότι αφορά τις
ενδυμασίες, είναι
γεγονός ότι οι
ενδυμασίες των
γυναικών της
φυλής των Καλλάς
θυμίζει την αντίστοιχη
των γυναικών
της Μακεδονίας
στην Ελλάδα! Οι
γυναίκες στολίζουν
το μαύρο χιτώνιο
που φοράνε και
το κάλυμμα της
κεφαλής τους
με δεκάδες μικρά
κοχύλια που φέρνουν
από τις ακτές
του Καράτσι (παραλιακή
πόλη του Πακιστάν
στην ακτή της
Αραβικής Θάλασσας).
Οι χαρακτηριστικές
περικεφαλαίες
που φοράνε οι
γυναίκες των
Καλλάς θυμίζουν
τις αντίστοιχες
μακεδονίτικες
και συγκεκριμένα
αυτές τις παραδοσιακές
που φοράνε οι
γυναίκες στην
Αλεξάνδρεια
(κοντά στην Θεσσαλονίκη).
Οι άνδρες Καλλάς
φοράνε στο κεφάλι
την ``καυσία΄΄
την οποία φορούσαν
οι αρχαίοι Μακεδόνες.
Γενικά, οι ενδυμασίες
τους θυμίζουν
παραδοσιακές
μακεδονικές
και αρχαιοελληνικές
ενδυμασίες.
Οι
Καλλάς έχουν
τις εορτές της
Άνοιξης, της συγκομιδής
και του ``καώμου΄΄.
Τέτοιες εορτές
είχαν και οι αρχαίοι
Έλληνες. Οι εορτές
της συγκομιδής
ήταν τα περίφημα
Ελευσίνια μυστήρια
των Ελλήνων. Ο
``καώμος΄΄ των
Καλλάς αντιστοιχεί
γλωσσολογικά
στον ``κώμο΄΄ (=
πανηγύρι, όμιλος
εύθυμων) των αρχαίων
Ελλήνων, δηλαδή
την πομπή στα
διονυσιακά μυστήρια
που είχαν πιο
εύθυμο χαρακτήρα.
Οι
Καλλάς λένε, όπως
και άλλες φυλές,
ότι είναι απόγονοι
του Μεγάλου Αλεξάνδρου,
κάτι που φαινοτυπικά
(το πώς φαίνονται)
δεν μοιάζει να
είναι πραγματικότητα,
αφού είναι μελαψοί.
Ίσως, όμως, με τις
επιμειξίες που
συνέβησαν στην
πραγματικότητα
οι πρόγονοί τους
να ήταν αρχαίοι
Έλληνες ή τουλάχιστον
κάποιοι από τους
προγόνους τους
να ήταν αρχαίοι
Έλληνες. Όπως
και να είναι τα
πράγματα, είναι
σχεδόν σίγουρο
ότι η φυλή αυτή
διατήρησε στοιχεία
από τον ελληνιστικό
πολιτισμό, ενώ
σε όλες τις περιοχές
που έφτασε ο Μεγάλος
Αλέξανδρος ο
ισλαμισμός υπερκάλυψε
τα στοιχεία αυτά...
Το Ισλάμ, με τον
βίαιο εξισλαμισμό
που έκανε, δεν
σεβάστηκε τον
πολιτισμό που
μετέδωσε ο Μέγας
Αλέξανδρος στους
απολίτιστους
λαούς της νοτιοδυτικής
Ασίας και της
Αιγύπτου.
Το
Ισλάμ κατέστρεψε
αυτόν τον πολιτισμό,
μεταφέροντας
τους λαούς αυτούς
(με εξαίρεση αυτούς
που ζουν σήμερα
με άνεση, χάρη
στα πετρέλαιά
τους) στην πρωτόγονη
κατάσταση στην
οποία βρίσκονταν
πριν τους εκπολιτίσουν
οι Έλληνες Μακεδόνες
… Αλλά αυτό δεν
σημαίνει πως
και οι χριστιανοί
σεβάστηκαν την
αρχαία Ελλάδα.
Στην Ελλάδα – ως
Βυζάντιο – οι ολυμπιακοί
αγώνες σταμάτησαν.
Οι αρχαίοι ναοί,
καθώς και πολλά
αρχαιοελληνικά
μνημεία και έργα
τέχνης, καταστράφηκαν.
Στο Βυζάντιο,
όσους αγαπούσαν
τον ελληνικό
πολιτισμό τους
αποκάλεσαν εθνικούς,
δηλαδή ειδωλολάτρες,
και άσκησαν διώξεις
εναντίον τους,
με αποτέλεσμα
εκατοντάδες
άνθρωποι να εκτελεστούν
…
Επιστρέφοντας
στην αυτοκρατορία
του Μεγάλου Αλεξάνδρου,
αυτή επεκτάθηκε
στη νοτιοδυτική
Ασία και στην
Αίγυπτο. Στις
περιοχές αυτές
οι πολιτισμικές
επιδράσεις από
τους Έλληνες,
τους οποίους
ποτέ δεν τους
είδαν ως κατακτητές
οι ντόπιοι, ήταν
τεράστιες. Ένας
έμπειρος επιστήμονας
(γλωσσολόγος,
αρχαιολόγος,
εθνολόγος, ιστορικός,
θρησκειολόγος)
μπορεί να διακρίνει
ακόμα και σήμερα
την ελληνική
πολιτιστική
επιρροή στην
Αίγυπτο και στη
νοτιοδυτική
Ασία, αλλά και
στις περισσότερες
χώρες της γης!!!
Μιας και έγινε
αναφορά στον
ελληνιστικό
πολιτισμό (323 – 30 π.Χ.),
αξίζει να γίνει
συγκεκριμένη
μνεία για την
γλώσσα που μετέδωσαν
οι Έλληνες στους
βαρβάρους λαούς
(οι Έλληνες αποκαλούσαν
τους μη Έλληνες
βάρβαρους, λόγω
της περίεργης
γλώσσας τους
που ηχούσε σε
αυτούς σαν: – βαρ,
βαρ). Οι ασιατικοί
λαοί και ο λαός
της Αιγύπτου,
όταν εκπολιτίστηκαν
από τους Έλληνες
Μακεδόνες, υιοθέτησαν
ως επίσημη γλώσσα
την κοινή αττική
ή αλλιως Κοινή.
Η γλώσσα αυτή
ήταν εξέλιξη,
σε απλούστερη
μορφή, της αττικής
διαλέκτου που
από τον 4ο αιώνα
υιοθέτησαν οι
Μακεδόνες. Αργότερα,
με την εκστρατεία
του Μεγάλου Αλεξάνδρου,
την μετέδωσαν
στους λαούς της
Αιγύπτου και
της νοτιοδυτικής
Ασίας. Από τους
αλεξανδρινούς
(Έλληνες της Αλεξάνδρειας
της Αιγύπτου)
φιλολόγους δημιουργήθηκαν
τα πνεύματα και
οι τόνοι στη γραφή,
αυτά τα καπελάκια
– όπως τα αποκάλεσε
αστειευόμενος
ο καθηγητής Εμμανουήλ
Κριαράς (8), βυζαντινολόγος
και ειδικός στη
μεσαιωνική ελληνική
γλώσσα.
Οι
ελληνιστικές
επιδράσεις φαίνονται
μέχρι σήμερα
και στη γλώσσα,
κάτι που συνήθως
είναι δύσκολο
ο μη γλωσσολόγος
να διακρίνει.
Οι Καλλάς, για
παράδειγμα, αναφέρθηκε
ότι είναι φυλή
που ζει σήμερα
στο βόρειο τμήμα
του Πακιστάν
και στην οποία
παρουσιάζονται
έντονες ελληνιστικές
επδράσεις. Οι
Καλλάς χρησιμοποιούν
πολλές παραφθαρμένες
ελληνικές λέξεις.
Καλοσωρίζουν
τους ξένους με
τη λέξη ``ισπάτα΄΄
που προέρχεται
από το αρχαιοελληνικό
ρήμα ``ασπάζομαι΄΄!
Ο ``υιός΄΄ στην
γλώσσα του λέγεται
``ζαγός΄΄ (παραφθορά
του υιός για όσους
δεν το κατάλαβαν)
και το ``τραγούδι΄΄
λέγεται ``αλόλ΄΄
που είναι παραφθορά
του αρχαιοελληνικού
ρήματος ``λαλέω΄΄
– ``λαλώ΄΄.
Επίσης,
στη γλώσσα τους
ο ``δήμος΄΄ λέγεται
``ντίμο΄΄, το ``έλα΄΄
λέγεται ``είλα΄΄,
το ``λίγο – λίγο΄΄
λέγεται ``λίκο
– λίκο΄΄, το ``κρατερός΄΄
(σημαίνει ισχυρός
και προέρχεται
από το αρχαιοελληνικό
ρήμα ``κρατέω΄΄
– ``κρατώ΄΄ = γίνομαι
κύριος, επικρατώ,
κυριεύω) λέγεται
``κρατά΄΄, ο ``χειμώνας΄΄
λέγεται ``χεμάν΄΄,
το ``χαίρε΄΄ λέγεται
``χαίρε΄΄, τα ``δόντια΄΄
λέγονται ``δοντούγια΄΄
κ.ο.κ. Επίσης, το
``εδώ΄΄ λέγεται
``υώ΄΄ και μας θυμίζει
την Ηώ! Η Ηώ ήταν
θεά – προσωποποίηση
της αυγής και
ήταν αδελφή των
θεών Ηλίου (έφερνε
την ημέρα οδηγώντας
ένα άρμα με 4 φτερωτά
άλογα που έβγαζαν
πύρινη πνοή) και
Σελήνης, παιδιά
του Τιτάνα (οι
Τιτάνες ήταν
υιοί του Ουρανού
και της Γης) Υπερίωνα
και της Θείας.
Η Ηώ ως λέξη είναι,
κατά πολλούς
μελετητές, ρίζα
πολλών σανσκριτικών
λέξεων, δηλαδή
λέξεων της αρχαίας
ινδικής γλώσσας!
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1)Πλάτων
(427 – 348 π.Χ.). Μαθητής
του Σωκράτη. Γεννήθηκε
στην Αθήνα από
αριστοκρατική
οικογένεια. Ακολούθησε
το έργο του δασκάλου
του και ίδρυσε
στην Αθήνα την
φιλοσοφική σχολή
``Ακαδημία΄΄ στην
οποία μεταλαμπάδευε
την φιλοσοφία
του στους μαθητές
του. Μαζί με τον
Σωκράτη και τον
Αριστοτέλη, θεωρούνται
από τους μεγαλυτέρους
φιλοσόφους της
ανθρώπινης ιστορίας.
Ο Πλάτων προχώρησε
περισσότερο
την ιδεολογία
του δασκάλου
του και διατύπωσε
την περίφημη
``θεωρία των ιδεών΄΄.
2)Αλέξανδρος
ο Μέγας (356 – 323 π.Χ.).
Βασιλιάς της
Μακεδονίας, υιός
του Φίλιππου
του Β΄. Ηγήθηκε
της εκστρατείας
των Ελλήνων κατά
των Περσών για
να τους εκδικηθεί
για τους θανάτους
και τις καταστροφές
που έπραξαν, όταν
αναίτια επιτέθηκαν
κατά της Ελλάδος
(περσικοί πόλεμοι:
490 – 479 π.Χ.). Αφού κατατρόπωσε
τους Πέρσες, απελευθερώνοντας
όλες τις περιοχές
της νοτιοδυτικής
Ασίας και της
Αιγύπτου, μετά
προχώρησε στον
εκπολιτισμό
των λαών που τους
σημάδεψε μέχρι
σήμερα. Στους
λαούς αυτούς
έγινε μύθος και
αναφέρεται ως
Ισκεντέρ ή Ισκένδερ.
Πέθανε το 323 π.Χ.
σε ηλικία μόλις
32 ετών, μάλλον
από το μικρόβιο
της σαλμονέλας
του τύφου.
3)Ο
Ζωροάστρης λεγόταν
Ζαρατούστρα
στα αρχαία ιρανικά
και η λατρεία
του συνοδευόταν
με τη λατρεία
της φωτιάς και
του μεθυστικού
ποτού.Το τελευταίο
θυμίζει τα ελληνικά
διονυσιακά μυστήρια.
Ο Ζωροάστρης
ήταν υπαρκτό
πρόσωπο. Ήταν
υιός ιερέα που
έζησε μεταξύ
του 1000 και 500 π.Χ. μάλλον
στο δυτικό Ιράν.
Ήταν αναμορφωτής
της θρησκείας
του αρχαίου Ιράν
και ιδρυτής του
ζωροαστρισμού
ή μαζντεϊσμου.
Μεταξύ του τριακοστού
και του τεσσαρακοστού
έτους της ζωής
του δέχθηκε την
αποκάλυψη του
θεού του καλού,
Ορμζάντ. Έκτοτε
αφιέρωσε τη ζωή
του στην διάδοση
του προφητικού
μηνύματος.
4)Οι
Πυθίες ήταν ιέρειες
του θεού Απόλλωνα
που με την έκστασή
τους από τις αναθυμιάσεις
διεγερτικών
ουσιών και μασώντας
φύλλα δάφνης,
έδιναν χρησμούς
σοφούς και ενίοτε
διφορούμενους.
5)Η
Πέλλα ήταν πρωτεύουσα
του μακεδονικού
κράτους από το
400 ως το 168 π.Χ. οπότε
και καταστράφηκε
και λεηλατήθηκε
από τους Ρωμαίους
(την ίδια τύχη
είχαν οι περισσότερες
ελληνικές πόλεις).
Η Πέλλα ιδρύθηκε
από τον Μακεδόνα
βασιλιά Αρχέλαο
(413 – 399 π.Χ.) που μετέφερε
την πρωτεύουσα
του μακεδονικού
κράτους από τις
Αιγές (Βεργίνα)
στην Πέλλα. Η Πέλλα
ήταν και η πατρίδα
του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
6)Φίλιππος
ο Β΄(360 – 336 π.Χ.). Βασιλιάς
της Μακεδονίας
και πατέρας του
Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Συνέβαλε στην
ανάδειξη της
Μακεδονίας σε
πολύ μεγάλη δύναμη
και κατάφερε
να ενώσει τις
ελληνικές πόλεις
που επιδίδονταν
σε καταστροφικούς
πολέμους μεταξύ
τους.
7)Αριστοτέλης
(384 –322 π.Χ.). Από τους
μεγαλυτέρους
φιλοσόφους της
ανθρώπινης ιστορίας.
Γεννήθηκε στα
Στάγιρα της Χαλκιδικής
και πέθανε στην
Χαλκίδα. Πέρα
από φιλόσοφος
και ιδρυτής της
λογικής, ήταν
πανεπιστήμονας
και θεμελίωσε
την βιολογία
και ουσιαστικά
όλες τις επιστήμες.
Ίδρυσε την ``Περιπατητική
Σχολή΄΄ στην
Αθήνα.
8)Εμμανουήλ
Κριαράς (γενν.
1906). Βυζαντινολόγος
και ακαδημαϊκός
από τον Πειραιά.
Η μεσαιωνική
ελληνική γλώσσα
ήταν το αντικείμενο
στο οποίο εντρύφησε
και μάλιστα συνέγραψε
λεξικό της μεσαιωνικής
ελληνικής γλώσσης.
9)Η
Ακρόπολη των
Αθηνών είναι
ανεπανάληπτο
αρχιτεκτονικό
μνημείο με πολλά
επιμέρους αριστουργηματικά
αρχιτεκτονικά
θαύματα, όπως
τα Προπύλαια
με το ναό της Απτέρου
Νίκης, το Ερέχθειο
με τις Καρυάτιδες
και άλλα. Το κυριότερο
μνημείο της Ακρόπολης
είναι ο Παρθενώνας
που χτίσθηκε
τον 5ο αιώνα π.Χ.
με συμβολή του
Περικλή ο οποίος,
ως πολιτικός,
σημάδεψε την
Αθήνα στους αιώνες,
με την δημιουργία
ανεπανάληπτων
αρχιτεκτονικών
και άλλων έργων
τέχνης. Ο Παρθενώνας
ήταν ναός προς
τιμήν της πολιούχου
θεάς Αθηνάς. Μάλιστα,
εμπεριείχε τον
δωρικό και τον
ιωνικό ρυθμό
και στον σηκό
(το εσωτερικό
του ναού με το
άγαλμα της θεότητας)
υπήρχε το χρυσελεφάντινο
κολοσσιαίο άγαλμα
της Αθηνάς. Ήταν
έργο του γλύπτη
Φειδία και ήταν
ένα από τα 7 θαύματα
της αρχαιότητας.
Το απίστευτο
είναι πως ο αρχιτέκτονας
Ικτίνος έφτιαξε
παχύτερες τις
γωνιαίες κολώνες
του Παρθενώνα,
για να διορθώσουν
την οπτική παραμόρφωση
(γνώριζαν ότι
όσο περισσότερο
φωτίζεται ένα
αντικείμενο,
τόσο λεπτότερο
φαίνεται) και
έτσι οι κολώνες
του Παρθενώνα,
όταν φωτίζονται
την ημέρα, φαίνονται
ίδιες!!!
10)Επίγραμμα
είναι η έμμετρη
επιγραφή σε μνημείο
ή ανάθημα (αφιέρωμα).
Ο ποιητής Σιμωνίδης
είναι γνωστός
για τα επιγράμματά
του για την μάχη
του Μαραθώνα
και των Θερμοπυλών.
11)Τζιοβάνι
Βοκκάκιος (1313 – 1375).
Ήταν Ιταλός ποιητής,
συγγραφέας και
ουμανιστής.
12)Κτερίσματα
είναι ευρήματα
σε αρχαίο τάφο
και είναι κοσμήματα
και άλλα προσωπικά
αντικείμενα
που θάβονταν
μαζί με τον νεκρό.
|
